Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

ΕΝΔΟΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

Ο επώνυμος* φιλελεύθερος είχε ένα χλωμό μελαγχολικό βλέμμα ατενίζοντας τα στάτους στο τάιμ λάιν του. Δυο βδομάδες είχαν περάσει από τη συγκέντρωση 5000 "Παραιτηθείτε" για 5 λεπτά στο Σύνταγμα. Ο Τσίπρας όχι μόνο δεν είχε παραιτηθεί, αλλά με τη βοήθεια του Κατρούγκαλου και των άλλων κομμουνιστών υπουργών του εμφανώς είχε κατσικωθεί στο Μαξίμου, εφαρμόζοντας το ένα μνημονιακό προαπαιτούμενο μετά το άλλο.

"Τι στο διάολο, κάνουμε εμείς, γαμώ το κέρατό μου;"είπε ο πιστός της Ελεύθερης Οικονομίας και πολέμιος του κορπορατισμού ευαίσθητος (σιτεμένος) νεαρός. "Μας παίρνει την μπουκιά από το στόμα, με στηρίγματα τα χούφταλα τους συνταξιούχους". Τότε είναι που πήρε την απόφαση. "Θα τους σκίσω τους κωλόγερους", φώναξε, τρομάζοντας κι ο ίδιος με την άγρια χροιά της πάντα ήρεμης φωνής του. Το πληκτρολόγιο κροτάλιζε σαν 50άρι πολυβόλο στη μάχη έξω από το προεδρικό μέγαρο στο Σαντιάγο. Διάβασε δυνατά:





Πάτησε το Post. Ένιωσε λυτρωμένος. Δεν είχε σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη του, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. "Έλα, τα έμαθες; Ο Κατρούγκαλος δήλωσε ότι τα εργασιακά θα ψηφιστούν με κοινωνική ευαισθησία". Ένιωσε τόσο άχρηστος και αδύναμος. "Δεν έχει κανένα νόημα, πλέον" είπε, σβήνοντας το ποστ που τόσο τον είχε ανακουφίσει λίγα λεπτά πριν. "Ας πάνε όλα στο διάολο".



*Για τους εκατοντάδες φίλους του στο φέισμπουκ

ΥΓ. Το αηδιαστικό στάτους που δημοσιεύω δεν είναι ενδεικτικό της προσωπικότητας πολλών δεξιών και αριστερών φιλελέρων. Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο σοβαρή η περίπτωσή τους.