Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Μπούκαρε από την εξώπορτα λαχανιασμένος. Χαλάρωσε τη γραβάτα και η τσιρίδα έσκισε ολόκληρο το σπίτι.

- Ευγενία, Ευγενίααα!
- Τι είναι Μπουμπούκο μου;
- Χαχα! Ακόμα το θυμάσαι, ε;
- Με αυτό το όνομα κάναμε όνομα, αγάπη μου.
- Μααατςςς!!!
- Σλουουρπ!!!

Το παθιασμένο και εντυπωσιακό ακουστικά γαλλικό φιλί αντήχησε σε όλο το αστικό σαλόνι του ζεύγους Γεωργιάδη - Ευγενίας. Οι δύο μεσήλικες με την εφηβική όψη και καρδιά ξεκόλλησαν με δυσκολία τα χείλη τους. Τα χείλη του Άδωνη άρχισαν να κελαηδάνε.

- Τα κατάφερα. Τους έκανα όλους να ασχολούνται με την υποψηφιότητά μου, προσποιούμενος τον άνθρωπο της τελευταίας στιγμής.
- Μα, καλά, είναι κανείς τόσο ηλίθιος που πίστεψε ότι βρήκες την πεντηκοστή υπογραφή στο παρά πέντε;
- Πόσο παιδί είσαι.
- Αγάπη μου.
- Λατρεία μου.

Τα φώτα χαμήλωσαν και το Νάιτς ιν Γουάιτ Σάτεν άρχισε να παίζει, ενώ οι Γεωργιάδηδες χόρευαν το μπλουζ σαν να μην υπήρχε αύριο, σαν να ήταν στο πάρτι της Γ' Γυμνασίου, στα χρόνια του Ανδρέα, του σοσιαλιστή. Για πάντα μαζί.