ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Θεωρώ ότι κάποιοι από τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές είναι μικρονταβατζήδες που πουλάνε προστασία σε μαγαζιά και μούρη σε αφελείς, ηγούμενοι ομάδων από παιδάκια 16-18 ετών, που ψάχνουν κάτι διαφορετικό από Πάολα και Παντελίδη στη ζωή τους. Η μικροκοινωνία των Εξαρχείων ξέρει πολύ καλά σε ποιους αναφέρομαι. Αυτοί είναι μία περίπτωση. Προσωπικά, έχω δει μία εξ αυτών των ηγετικών φυσιογνωμιών, λίγο πριν από πορεία το φθινόπωρο του '10, να συμπεριφέρεται ως πασάς στα Γιάννενα σε φαστφουντάδικο της Πατησίων, ενώ τα πιτσιρίκια τού πήγαιναν νερό, σάντουιτς κ.λπ.

Παρ' όλα αυτά, στο χώρο υπάρχουν πραγματικοί αγωνιστές που, πλανεμένοι, εννοείται, όπως οι άλλοι στην Κροστάνδη, επιμένουν να τα βάζουν με τις αρχές, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος και χωρίς καμία προοπτική, βέβαια. Θεωρώ υγιές κάποιοι απ' αυτούς να πάνε στο προαύλιο της Βουλής και να πετάξουν προκηρύξεις υποστήριξης των συντρόφων τους, που είναι φυλακισμένοι και κάνουν απεργία πείνας. Στο βαθμό που δεν έφεραν οπλισμό, δεν είχαν καλυμμένα πρόσωπα και δεν έκαναν την παραμικρή επιθετική ενέργεια, ούτε καν εκστόμισαν υβριστικά συνθήματα, το μόνο που έχω να πω είναι μπράβο τους και μπράβο και στην Ζωή Κωνσταντοπούλου που δε βρήκε τίποτα μεμπτό στην περίπτωσή τους.

Αντιθέτως, είναι εξαιρετικά προσβλητικό για τη νοημοσύνη μου και την προσωπική μου αξιοπρέπεια να ξέρω ότι χιλιάδες συμπολίτες μου εξακολουθούν να ψηφίζουν και να στέλνουν μέσα στο Κοινοβούλιο κάτι απίθανους τύπους που κινούνται ανάμεσα στο γελοίο και το χυδαίο, υπηρετώντας με συνέπεια και τα δύο.