Άγιε μου Βασίλη, είναι κάπως αργά, αλλά σου γράφω τώρα, γιατί οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και ο κύριος Σαμαράς κάνει διαγγέλματα για να σώσει τη χώρα, ενώ ο κύριος Τσίπρας βαράει κάτι ζουρνάδες, που ο μπαμπάς μου μου είπε ότι του τους δώρισε η κυρία Γιάννα. Ο μπαμπάς μου ψηφίζει ΚΚΕ, όπως θα κατάλαβες, Άγιε μου Βασίλη, και εδώ είναι το θέμα μου. Σε παρακαλώ πολύ να του φέρεις πίσω τη σοβιετική του πατρίδα, γιατί τον βλέπω πολύ στενοχωρημένο. Ιδιαίτερα, όταν νικάει κάποιος Ρώσος σε αγώνες στην τηλεόραση, χαίρεται ν' ακούει τον ύμνο της Ρωσίας, μετά όμως λέει κακά λόγια, όταν βλέπει να ανεβαίνει η ρωσική σημαία. Δε θέλω τίποτα για τον εαυτό μου, αφού είμαι κι εγώ ένας μικρός κομμουνιστής και όπως μου είπε ο μπαμπάς μου περιουσία μου πρέπει να είναι η μαρξιστική μου παιδεία και μου είπε ακόμη ότι αυτό έλεγε και ο σφος Στάλιν για την κόρη του, που τον πρόδωσε όμως και πήγε στους κακούς. Ο μπαμπάς μου μου έχει πει, επίσης, ότι δεν υπάρχεις, αλλά ξέρω ότι δεν το εννοεί. Σε μια άλλη στιγμή μου είχε πει ότι ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου. Εγώ λέω ότι οι κομμουνιστές είναι παιδιά και χωρίς Άη Βασίλη τι Χριστούγεννα να κάνουν τα παιδιά; Αυτά. Σε χαιρετώ.
ΥΓ. Όχι ότι το θέλω, αλλά, αν το θυμηθείς, φέρε μου τον πυροσβεστικό σταθμό της Λέγκο. Δεν τον θέλω για μένα, αλλά να του βάλω ένα σφυροδρεπανάκι, έτσι κόκκινος που είναι, να χαρεί ο μπαμπάς μου. Αν δεν τον έχεις, φέρε μου τον αστυνομικό σταθμό. Θα σκεφτώ κάτι και γι' αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου