Με αφορμή την είδηση περί φιλελέ βιβλιοπωλείου που παραχωρεί σε καθηγητές και φοιτητές τους χώρους του, για να αναπληρωθούν τα μαθήματα που χάνονται λόγω καταλήψεων στο ΕΚΠΑ και το Πάντειο Πανεπιστήμιο, να πω ότι δεν είμαι κατά του εθελοντισμού γενικώς. Εδώ και αρκετό καιρό εκατοντάδες συνάδελφοι σε όλη την Ελλάδα παρέχουν δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα σε παιδιά Λυκείου στο πλαίσιο της λειτουργίας των Λαϊκών Επιτροπών του ΠΑΜΕ. Ταυτόχρονα όμως, αυτοί οι ίδιοι συνάδελφοι δε διατυμπανίζουν την προσφορά τους ούτε το ΠΑΜΕ έχει κάνει σημαία του τη βοήθεια που προσφέρει σε λαϊκές οικογένειες, όχι μόνο σε μαθήματα, αλλά και με άλλους τρόπους.
Το γιατί είναι προφανές. Δεν επαίρεσαι, πρώτ' απ' όλα, για την ντροπή να στηρίζεται μια κοινωνία στην καλή προαίρεση κάποιων ατόμων ή έστω συλλογικών φορέων να αναπληρώσουν βασικές λειτουργίες του κράτους που γυρίζει την πλάτη στα πιο αδύναμα μέλη της.
Το πιο βασικό όμως είναι ότι δεν επαίρεσαι για τα μπαλώματα που προσφέρεις σε ρακένδυτους, λέγοντάς τους ότι με τέτοιους τρόπους δουλεύει το πράγμα. Το βασικό είναι να τους δείχνεις το δρόμο για να μην υπάρχουν ρακένδυτοι και, βέβαια, τους υπεύθυνους για αυτή την κατάσταση που αντιμετωπίζουν, είτε είναι οργανισμοί είτε θεσμοί είτε ιδιωτικά συμφέροντα. Ο καπιταλισμός, κοντολογίς.
Το κάνεις και είσαι εθελοντής της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης; Χίλια μπράβο.
Δεν το κάνεις και μένεις στη φιλανθρωπία; Πολύ περισσότερο, όπως στην περίπτωση του ως άνω βιβλιοπωλείου, χτυπάς μαχητικές διεκδικήσεις, στο όνομα του δικαιώματος στο μάθημα, στην εργασία κ.λπ.; Ψάξε το λίγο περισσότερο, φίλε. Ίσως κάνεις και κακό. Τι ίσως, δηλαδή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου