Μαζική αποτυχία, ακούω, των μαθητών της Α΄ Λυκείου στις εξετάσεις με την Τράπεζα Θεμάτων. Όλων των μαθητών; Όχι, βέβαια. Σε πολλά ιδιωτικά σχολεία το θέμα δεν έχει ακριβώς έτσι. Διαβάζω (και ακούω, πάλι) ότι σε μεγάλο ιδιωτικό σχολείο είχε στηθεί σύστημα παραπλάνησης της Τράπεζας Θεμάτων, για να έχουν οι καθηγητές και οι μαθητές τη δυνατότητα να τα "επεξεργαστούν" κάποιες μέρες πριν την εξέταση. Σε αλλο μεγάλο ιδιωτικό οι καθηγητές έμπαιναν μέσα δήθεν για διευκρινίσεις και ουσιαστικά έδιναν τις απαντήσεις στους μαθητές. Δε θα με εξέπλησσε αν μάθαινα ότι κάποιοι επιτηρητές διάβαζαν βιβλία ή έλυναν σταυρόλεξα την ώρα της εξέτασης, για να αποφορτίσουν το άγχος των εξεταζόμενων (πάνω απ΄ όλα το ενδιαφέρον για το παιδί, βλέπεις).
Το πλέον εξοργιστικό, βέβαια, είναι ότι οι συγκεκριμένες εξετάσεις προσδιορίζουν, βάσει νόμου, έστω σε μικρό ποσοστό, την εισαγωγή των παιδιών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι να απορείς για το πώς κάποιοι διαμόρφωσαν ένα τέτοιο σύστημα εισαγωγής, εμπιστευόμενοι την "άψογη-αποτελεσματική λειτουργία του ιδιωτικού τομέα", σε αντίθεση με τους "υπεράριθμους, τεμπέληδες, αναξιολόγητους" εκπαιδευτικούς του δημόσιου σχολείου, οι οποίοι είναι, προφανώς, τόσο κακοί δάσκαλοι που δεν ανέλαβαν μαζικά πρωτοβουλίες-καινοτομίες όπως οι παραπάνω.
Όλοι αυτοί, σχολάρχες, διευθυντές, εκπαιδευτικοί ενεπλάκησαν σ΄ αυτήν την ιστορία με την ίδια λογική που χαρακτηρίζει τον μέσο συμπολίτη μας: "Πού να τρέχεις τώρα;" Ο ένας έχει μια επιχείρηση να αναπτύξει (ή να σώσει), ο άλλος μια κούφια φιλοδοξία να ικανοποιήσει, ο παράλλος ένα σπίτι να ξεπληρώσει κι ένα λογαριασμό της ΔΕΗ που περιμένει. Ούτε ανήθικοι ούτε αναξιοπρεπείς είναι. Όταν είσαι στον πάτο με τα σκατά, δεν υπάρχει ούτε αξιοπρέπεια ούτε ηθική. Πρέπει να κρατήσεις το κεφάλι απ΄ έξω, πατώντας τους υπόλοιπους, αν μπορείς. Διδάσκεις με ενάργεια, τελικά, δάσκαλε, την αλήθεια. Την αλήθεια της Ελεύθερης Αγοράς.
Άρθρο από έναν Δάσκαλο.
ΑπάντησηΔιαγραφή