Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ο Άδωνις είχε πια αποκάμει. Μάζευε για ώρα τα μικρά, γεμάτα συναισθήματα, αντικείμενα από το υπουργικό γραφείο, ενώ ταυτόχρονα έδινε τις τελευταίες μάχες με τα συμφέροντα, τους κωλογιατρούς και το τέρας του κρατισμού. Μόλις είχε κλείσει το τηλέφωνο μαζί με άλλη μία συμφωνία για περαιτέρω μείωση της τιμής πανάκριβου φαρμάκου για καρκινοπαθείς. "Από τα 60 ευρώ τον έριξα στα 40. Όχι πουτανιές στην πουτάνα", μονολόγησε. Ο έμπειρος έμπορας πίστευε πραγματικά ότι, αφού ήξερε πώς να μοσχοπουλήσει τις σοφίες του Κωσταντίνου Πλεύρη από την τηλεόραση και το πυρπολούμενο ανά εβδομάδα βιβλιοπωλείο του, είχε και πλήρη αντίληψη των κυκλωματων στο χώρο της Υγείας και, βέβαια, της Οικονομίας εν συνόλω.

Δεν ήταν όμως ώρα για αναπολήσεις. Είχε ακόμη δουλειά. Άνοιξε την τηλεόραση και με θρησκευτική ευλάβεια καρφώθηκε στην εκπομπή του αγαπημένου του Γιώργου Αυτιά. Έπεσε σε τηλεφώνημα τηλεθεατή, προφανώς εγκάθετου από το ΠΑΜΕ, που ωρυόταν: "Μας λέει ο κύριος Γεωργιάδης ότι μειώθηκαν οι τιμές των φαρμάκων, αλλά εγώ ξέρω ότι για τα φάρμακά μου πληρώνω πολύ περισσότερα, αφού μειώθηκε η συμμετοχή του ασφαλιστικού μου ταμείου". Αμέσως κάλεσε από το υπουργικό τηλέφωνο στο κανάλι του Αλαφούζου και του Άρη Πορτοσάλτε. 

- Με πληροφορούν ότι θέλει να παρέμβει ο κύριος Γεωργιάδης, είπε, δήθεν ξαφνιασμένος, ο Αυτιάς.
- Ναι, Γιώργο, ο κύριος που μιλάει είναι σίγουρα κομμουνιστής. Τα φάρμακα έχουν γίνει πιο φτηνά. Αν δεν έχει λεφτά να τ' αγοράσει, θα μπορούσε να οικτίρει τον εαυτό του που τόσα χρόνια δεν αξιώθηκε να κάνει ένα ασφαλιστικο συμβόλαιο με ιδιωτική εταιρεία. Ας του γίνει μάθημα και του κυρίου και όλων των άλλων που τόσα χρόνια παρασιτούσαν με σύμμαχο τον κρατισμό. Σας καλημερίζω.

Έκλεισε το τηλέφωνο με το χαμόγελο του θριάμβου. Το βλέμμα του έπεσε στη φωτογραφία της Ευγενίας. "Αγάπη μου, η Ελλάδα αλλάζει", ψιθύρισε τρυφερά και αισιόδοξα. Την τοποθέτησε απαλά πάνω-πάνω στο χαρτόκουτο που είχε ήδη στοιβάξει τα σιντι του Ρουβά, τα ντιβιντί "300" και " 300 ΙΙ" και ετοιμάστηκε να κλείσει τον υπολογιστή, τον διέκοψε όμως το κινητό με το χαρακτηριστικό ήχο που είχε ταυτίσει με τον κολλητό του, τον Γρηγόρη.

- Έλα, ρε φίλε, ακούω ότι φεύγεις.
- Ναι, Γρηγόρη μου, ο πρωθυπουργός μου αναθέτει νέα αποστολή. Δε σου λέω το Υπουργείο, γιατί είσαι και μαλάκας και θα το διαρρεύσεις, όμως να ξέρεις ότι ή ο Πολιτισμός ή η Παιδεία μας θα δουν καλύτερες μέρες.
- Μπράβο! Κι εγώ ξαπόστειλα, και καλά, το ραμολί τον Φώτη. Τον σετάρω για Κάρολο.
- Όλοι σ' αυτήν την ομάδα της Ευθύνης κάνουμε το καθήκον μας. Θα τα καταφέρουμε. Τώρα έχουμε και τον Σταύρο στη φαρέτρα μας.
- Ναι. Τον εκτιμώ πολύ. Χαιρετώ.
- Τα λέμε.

Με έναν αναστεναγμό πήρε την κούτα παραμάσχαλα και σηκώθηκε. "Θα νικήσουμε", είπε δυνατά. 

Ναι, Άδωνη. Θα νικήσετε.



Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Τέλειωσαν οι εκλογές και ξαναρχισε η ακατάσχετη φιλολογία για τη Χρυσή Αυγή και τα ψηλά ποσοστά της.

Φταίει η Αριστερά που δεν εμπνέει και οδηγεί τους απελπισμένους στους ναζί, γιατί έχει ξύλινη γλώσσα και δεν είναι τρέντι.
Φταίει η Αριστερά, γιατί δε συμπαρατάσσεται με τον Σαμαρά να διδάξουν Διαφωτισμό μαζί.
Φταίει ο κρατισμός που έκανε τον Έλληνα καλομαθημένο και τώρα που μεταρρυθμιζόμαστε πάει στον Κασιδιάρη.
Φταίει το ΚΚΕ που δε συμπαρατάσσεται με το ΣΥΡΙΖΑ, που θα συμπαραταχθεί με τους ΑΝΕΛ και το κίνημα "Με ψεκάζουν - Δεν πληρώνω", για να δώσει διέξοδο στη χώρα.
Φταίει η κυρίαρχη αριστερή κουλτούρα που άνοιξε το δρόμο στο μίσος και τη βία, αφού δεκαετίες σε όλη την Αθήνα ακούγονταν αντάρτικα (Σώτη, αυτό).

Έλα όμως που οι φασίστες και τα φασιστοειδή σαρώνουν απ' άκρη σ' άκρη στην Ευρώπη. Ας στείλουμε την Σώτη στη Γαλλία, να τους εξηγήσει κι εκεί τι φταίει, και τον Αρίστο στην Ουκρανία να οργανώσει την ευρωπαϊκή ενσωμάτωση του Σβομπόντα.

Ποιος φταίει; Ποιος φταίει; Οι πιο σοβαροί αστοί λένε ότι φταίει η μεταβατική φάση της αναδιάρθρωσης της Παγκόσμιας Οικονομίας. Αυτοί λένε την αλήθεια. Φταίει ο καπιταλισμός και πράγματι είμαστε σε μεταβατική φάση του. Μεταβαίνει εις τόπον χλοερόν, τόπον αναψύξεως. Ποια ώρα, ακριβώς είναι η κηδεία; Θα σας γελάσω, αλλά μπορεί και πολύ σύντομα.

 Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες τίποτα δεν συμβαίνει και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες.
 Β.Ι. Λένιν


Σάββατο 24 Μαΐου 2014

ΨΗΦΟΣ



Ένα από τα αγαπημένα επιχειρήματα των ορθολογιστών στη χώρα μας υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι "ο ελληνικός λαός θέλει την ΕΕ". Βγαίνουν και οι Γεράκηδες και οι Μαύροι με τις δημοσκοπήσεις και όλοι ξαναμαθαίνουμε ότι ο Έλλην είναι συνεχιστής της ιδέας του Ζαν Μονέ, του Καρλομάγνου, του Κωνσταντίνου "Στην Κατοχή προβληματιζόμουν" Καραμανλή.

Λένε ψέματα οι δημοσκοπήσεις; Όχι, αλλά ούτε και την αλήθεια λένε. Όταν οι ερωτηθέντες από τους (κακοπληρωμένους) υπαλλήλους των εταιρειών έχουν πειστεί ότι η ΕΕ είναι μονόδρομος, επειδή αυτό τους λένε Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Τσίπρες και η πνευματική ηγεσία που, άμεσα και έμμεσα, σιτίζεται από ευρωπαϊκά προγράμματα, είναι αυτονόητο ότι η άποψη γίνεται ακλόνητη αλήθεια. 

Αν είσαι σ' ένα τρένο που έχει πάρει φωτιά και σου λένε ότι πηγαίνει με εκατό χλμ./ώρα, καθώς περνάει από απόκρημνη πλαγιά, προφανώς στο δίλημμα πηδάω-δεν πηδάω θα επιλέξεις να μείνεις μέσα μήπως σβήσει η φωτιά. Χρειάζεται στέρεη λενινιστική παιδεία, για να καταλάβεις ότι η φωτιά δε θα σβήσει, ενώ η ταχύτητα είναι κάτω από τα σαράντα σε ομαλή πλαγιά με γρασίδι.

 Ψήφο στο ΚΚΕ, με προοπτική τη Λαϊκή Εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Για να γίνουμε κύριοι του πλούτου που παράγουμε, έξω από ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΩΡΙΜΑΣΕΙ



Απορούν πολλοί για την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να βάλει χέρι στις περιφέρειες και τους δήμους. Την ίδια απορία θα εκφράσουν και όταν εμφανίσει αδυναμία να φτιάξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ έχει απέναντι έναν χρεοκοπημένο πολιτικά αντίπαλο σε συνθήκες, σχεδόν, εθνικής ταπείνωσης. Ένα μικρό μάθημα Ιστορίας ως ερμηνεία. 

Το 1910, ένα χρόνο μετά το κίνημα στο Γουδί, έγιναν εκλογές, στις οποίες αναμετρήθηκαν οι "μεταρρυθμιστικές δυνάμεις" και τα παλαιά "χρεοκοπημένα" κόμματα. Οι μεταρρυθμιστές ήταν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, ενώ οι "χρεοκοπημένοι" ήταν μανούλες στα πελατειακά δίκτυα και εμφάνιζαν μία στοιχειώδη, έστω, συμπαγή κομματική εικόνα. Εννοείται ότι οι Θεοτόκηδες, Ράλληδες, Μαυρομιχάληδες έκαναν περίπατο, παρά το ότι τους έβριζαν και οι πέτρες για την κατάντια της Ελλάδας. Χρειάστηκε η σκανδαλώδης εύνοια του Γεώργιου στον Βενιζέλο, για να σχηματίσει ο Κρης κυβέρνηση μειοψηφίας (με τους μεταρρυθμιστές). Μετά από λίγες μέρες στην κυβέρνηση, εδήλωσε αδυναμία να προωθήσει το μεταρρυθμιστικό του έργο και παραιτήθηκε. Ο βασιλιάς, αντί να αναθέσει, ως ώφειλε, εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε επικεφαλής παλαιού κόμματος, διέλυσε τη βουλή και προκήρυξε νέες εκλογές, εξωθώντας τα αντιβενιζελικά κόμματα σε αποχή. Ο Βενιζέλος πήρε συντριπτική πλειοψηφία και από τότε ενσωματώθηκε στο κόλπο της πελατειακής πολιτικής, με αποτέλεσμα να αποτελέσει έκτοτε τον προπάτορα των κεντρώων κομμάτων που συγκρότησαν τον άλλο πόλο του ελληνικού συστήματος εξουσίας μέχρι σήμερα, με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν μια τραβελοσοσιαλιστική συνέχεια των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Εν ολίγοις, οι συριζαίοι δεν πρέπει να απελπίζονται. Απλά η ενσωμάτωσή τους στο σύστημα που έφτιαξε ο Βενιζέλος προπολεμικά και τελειοποίησε, κατά τρόπο επιστημονικά αριστοτεχνικό, ο μετρ Ανδρέας Παπανδρέου μεταπολιτευτικά, δεν έχει ολοκληρωθεί. Ο σοσιαλισμός μπορεί να περιμένει.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ Η ΣΩΤΗ

Η ομίχλη κάλυπτε το δάσος. Ήταν 7 το πρωί και τα πουλιά ήδη είχαν συμπληρώσει μία ώρα που κελαηδούσαν. Ήταν κουρνιασμένα στα δέντρα που κάποτε κάλυπταν τους γενναίους ουκρανούς άνδρες των Ες Ες, λίγο πριν κρεμάσουν καμιά πενηνταριά αιμοσταγείς μπολσεβίκους από το παρακείμενο χωριό. Τώρα, δεν υπήρχε ανάγκη για Ες Ες ούτε μπολσεβίκοι υπήρχαν. Υπήρχε μόνο ο Δεξιός Τομέας και οι υπόλοιποι ουκρανοί διαφωτιστές, από τη μία πλευρά, και οι πλανημένοι από τον ολοκληρωτιστή Πούτιν, από την άλλη.

Τα παλικάρια με το δημοκρατικό λόγκο των Μπαντεροειδών ξυπνούσαν ένα-ένα. Ανάμεσά τους και μια ασπρομάλλα που δεν ξυπνούσε με τίποτα.
- Σώτη, ξύπνα. Έχουμε δουλειά, ακούστηκε η τραχιά φωνή του Γιάρος του δημοκράτη.
- Τι, πώς; Η Σώτη άνοιξε αλαφιασμένη τα μάτια της και έβγαλε ένα παραπονεμένο μουγκανητό.
- Έχουμε δουλειά. Οι Μοσχοβίτες αιχμάλωτοι πρέπει να πάρουν ένα καλό μάθημα. Θα σε βάλουμε να τους διαβάσεις το τελευταίο σου μυθιστόρημα.
- Ευχαρίστως, παιδιά.
- Στα Αγγλικά, εννοείται.
- Ε, ναι. Τσίπρας είμαι να διαβάζω στα Ελληνικά;
Οι δύο συμμαχητές της ευρωπαϊκής ιδέας γέλασαν με την ψυχή τους και η Σώτη στριφογύρισε σαν αίλουρος μες στον υπνόσακο.

Ξαφνικά τη δημοκρατική γαλήνη τους τάραξε ο ήχος ενός ελικοπτέρου και πριν καταλάβουν τι παίζεται, αιωρούνταν ήδη από πάνω τους. Ο γενναίος επικεφαλής του Δεξιού Τομέα σημάδεψε, όμως η Σώτη ξαφνικά στρίγγλιξε, διαπεραστικά, ανατριχιαστικά.

- Μηηηηηη!!!! Είναι ο Αρίστος.
Ο Ντιμίτρι κατέβασε το καλάσνικοφ. Δεν είχε δει ποτέ αυτόν τον ανειρήνευτο εχθρό του σταλινισμού, η Σώτη όμως τον είχε κατ' επανάληψη υμνήσει στα διαλείμματα των σεμιναρίων αμερικανοευρωπαϊκής Ιστορίας που παρέδιδε στο λημέρι τους.

Ο Δοξιάδης κατέβαινε με σκοινί, πραγματικό κομάντο της Δημοκρατίας. Οι συστάσεις ήταν θερμές, αλλά σύντομες. Ήταν εμφανές ότι κάτι εξαιρετικά επείγον έφερνε τον θεό του φιλελεύθερου φέισμπουκ στην ανατολική Ουκρανία.

- Σώτη, ντύσου και φύγαμε. Είναι απόλυτη ανάγκη.
- Τι έγινε, Αρίστο; Έπαθε τίποτα κάνας σκεπτόμενος αριστερός, από τους τόσο λίγους που έχουμε;
- Ακόμη χειρότερα. Ο Τσίπρας έκανε ακόμη πιο λογική στροφή και πάει να μας φάει την Κοινή Λογική ολόκληρη.
- Τον καργιόλη. Ανέβα κι έρχομαι.

Κούμπωσε το 510 της και πιάστηκε από το σκοινί.

- Γεια σου, Σώτη!
- Θα γυρίσω σύντομα, Ντιμίτρι. Η Δημοκρατία με καλεί.

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗΣ

O μεσήλικας με τα μειλίχια, αλλά και αποφασιστικά, μάτια μόλις είχε τελειώσει το άρθρο καταπέλτη για τον Πούτιν, τον Στάλιν, τους ρωσόφιλους Έλληνες, την ανάγκη των Ουκρανών για ΔΝΤ, ΕΕ, Διαφωτισμό.

"Τι σκατά γράφω; Αφού είμαστε λαός ουρακοτάγκων, που ακόμη και σήμερα οι σταλινικοί του κουκουέ θα έπαιρναν πάνω από 10%, αν δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑς να εκτονώνουν ανέξοδα τις μαρξιστικές εμμονές τους".

Με έναν αναστεναγμό ματαιότητας ετοιμάστηκε να κλείσει το λάπτοπ, όταν του ήρθε νιουζλέτερ από το σάιτ των Νιου Γιορκ Τάιμς. Το άνοιξε αμέσως και μετά από λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια του γούρλωσαν. Οι αμερικάνοι ρεπόρτερ έγραφαν ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη άμεσης ρωσικής ανάμειξης στην εξέγερση των ρωσόφιλων ανατολικών επαρχιών. Έλεγαν, μάλιστα, για τον απαρχαιωμένο οπλισμό των ανταρτών και την απουσία Ρώσων παραστρατιωτικών από τις μονάδες με τις οποίες ασχολήθηκαν.

Ο πρώην επικεφαλής του ΙΣΤΑΜΕ έριξε ένα βροντώδες γαμωσταυρίδι. Μόλις πριν λίγα λεπτά έγραφε στο άρθρο του για την αδυναμία των Ελλήνων να κατανοήσουν την ουσία της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ενώ τα περί διαφωτιστικού πάθους του ουκρανικού λαού τα τεκμηρίωνε με αναφορές στον Πούτιν, την απολυταρχία του και "τα υπερσύγχρονα αυτόματα" των εξεγερμένων.

"Κάποιος πρέπει να πει σ'αυτά τα αρχίδια στη Νέα Υόρκη να μην μπλέκονται στα πόδια μου".

Ο εν εξάλλω αριστερός σχημάτισε τον αριθμό του Λευκού Οίκου. Χωρίς περιστροφές, είπε κοφτά "I wanna talk to comrade Obama".