Σε λίγα λεπτά θα είναι 2 Φεβρουαρίου. Στις 2 Φεβρουαρίου του 1943 ένας στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κυμάτιζε την κόκκινη σημαία στην πόλη του Στάλιν.
Για να γίνει αυτό, βέβαια, η πόλη είχε ισοπεδωθεί, εκατοντάδες χιλιάδες ζωές είχαν χαθεί και το παραμυθένιο σύμπλεγμα είχε σωθεί από θαύμα μέσα στην κόλαση.
Τα παιδάκια δεν έπαιζαν μόνο γύρω από τον κροκόδειλο αγαλματένια. Υπήρχαν και τα ζωντανά παιδιά που κοιτούσαν τον ουρανό. Τον ουρανό τους. Πάντα τα παιδιά θα κοιτάνε τον ουρανό. Το είχε πει και ένας γιατρός του κυβερνητικού στρατού στον ελληνικό εμφύλιο:
πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό
κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους
που τους είχαν ξεχάσει
Πριν λίγες μέρες κάποια παιδιά δεν μπορούσαν να δουν τον ουρανό. Ήταν σκοτάδι και δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν. Πέθαναν μπροστά στα μάτια του πατέρα τους, για να βγει μια ελληνίς πολιτικός να πει ότι "Μας έχουν τρελάνει με το Φαρμακονήσι". Κοιμηθείτε, παιδάκια. Ο ουρανός σας περιμένει. Εμείς θα φροντίσουμε για τα εδώ. Καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου