Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

ΒΡΕΧΕΙ



Χτες το βράδυ, ένα βράδυ που 'βρεχε μονότονα, τελείωσε η συνέλευση του σωματείου στην Κάνιγγος, σε μία από αυτές τις παλιές πολυκατοικίες πέριξ της πλατείας, δίπλα στο φροντιστήριο που πήγαινα πριν τριάντα χρόνια, για να περάσω στις εξετάσεις, να μπω στη Φιλοσοφική, να γίνω φιλόλογος, του Ιστορικού τμήματος, όπως από μικρότερος ονειρευόμουν.

Οι σύντροφοι είχαν αποκρούσει άλλη μία οπορτουνιστική επίθεση, τα είπαν απλά και αληθινά και βγήκα στο πλατύσκαλο, να κατέβω τη σκάλα, να πάω σπίτι μου,  που με περίμεναν τα παιδιά, που ήταν γλυκά όπως είχα ονειρευτεί, όταν ήμουν μικρότερος.

Εκεί με φώναξε μια παλιά μου μαθήτρια, που μου είπε ότι είχε τελειώσει κι αυτή τη Φιλοσοφική, δεν έβρισκε δουλειά πλέον σε φροντιστήριο, το παλεύει με τα ιδιαίτερα, όπως δεν ονειρευόταν μικρότερη, που ήθελε να γίνει φιλόλογος. 

Αυτή είναι η νέα γενιά που έρχεται. Και από πίσω έρχεται μια ακόμα πιο νέα. Που μεγαλώνει σε παγωμένα σπίτια. Ενίοτε, γίνονται και λάθη, τα μαγκάλια ζεσταίνουν επικίνδυνα, και δεν προλαβαίνουν να ονειρευτούν τι θα γίνουν, όταν δε θα είναι πια στα δεκατρία. Το "ενίοτε" ήταν και χτες το βράδυ που 'βρεχε.

Πόσο ένοχος μπορείς να νιώσεις.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου