ΛΑΪΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Στην Ελλάδα που σπάνε ταμπού, οι άξιοι του ιδιωτικού τομέα καταλαμβάνουν τα ύπατα αξιώματα του δημοσίου τομέα.

Γράφει ο ταλαντούχος συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης σε άρθρο του:

Κατά ένα παράδοξο για τα σκουριασμένα μυαλά τρόπο, η συγχώνευση νοσοκομείων, η κατάργηση άχρηστων στρατοπέδων, το κλείσιμο μαραζομένων ΑΕΙ και ΤΕΙ, όχι μονάχα δεν θα θίξει αλλά και θα προάγει τα λαϊκά συμφέροντα. Αρκεί τα όσα θα εξοικονομηθούν να στηρίξουν τις χειμαζόμενες τάξεις και όχι τις κομματικές πελατείες. 

Ο Χωμενίδης είναι από τους τίμιους και ειλικρινείς αριστερούς-φιλελεύθερους. Παρ' όλα αυτά, η προσέγγισή του πάσχει ακριβώς από τιμιότητα και ειλικρίνεια, που δεν τον αφήνουν να δει ότι η αναφορά του γίνεται σε ένα πλαίσιο ατιμίας και ανειλικρίνειας. H άποψη ότι, αν περιοριστεί το σπάταλο κράτος προς όφελος του λαϊκού συμφέροντος και όχι των πελατειακών σχέσεων, πρέπει να επικροτήσουμε τον περιορισμό του, θα ήταν απολύτως ορθή, αν ίσχυαν δύο βασικές προϋποθέσεις, που εμφανέστατα δεν ισχύουν. Εξηγούμαι:

Να κατανοήσουμε ότι μέσα στο συγκεκριμένο εθνικό και ευρωπαϊκό-διεθνές πλαίσιο που επιχειρείται ο περιορισμός του, είναι δεδομένο ότι θα ευνοηθούν οι πελατειακές σχέσεις, για τον απλούστατο λόγο ότι οι σχέσεις αυτές είναι η βάση για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων όσων συρρικνώνουν το κράτος στο εσωτερικό, αλλά και όσων εξυπηρετούνται, εν τέλει, από αυτήν την αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού στο εξωτερικό. 

Η δεύτερη, και βασικότερη, προϋπόθεση αφορά τη στόχευση και την εξ αυτής χάραξη πορείας μέσω αυτής της συρρίκνωσης. Θετική θα ήταν, αν εννοείτο ως συρρίκνωση και εξάλειψη του σάπιου πελατειακού αστικού κράτους που εξυπηρετεί τα όσα προανέφερα. Αν στη θέση του επρόκειτο να οικοδομηθεί ένα κράτος που θα εξυπηρετούσε τα λαϊκά συμφέροντα μέσω της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και της οικοδόμησης της Λαϊκής Εξουσίας, ναι θα είχαμε μία εξέλιξη θετική. Υπό τις συνθήκες που επιχειρείται όμως η συρρίκνωση του σαπισμένου κράτους, μόνο μεγαλύτερος πόνος θα προκύψει. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την "κατεχόμενη" Ελλάδα, που λένε κάποιοι βλαμμένοι "αντιμνημονιακοί". Είναι εμφανές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια πανευρωπαϊκή αναστολή μέχρι νεωτέρας (που δε θα έρθει ποτέ) της ψεύτικης μεταπολεμικής ευημερίας. Αυτό είναι το πραγματικό ζήτημα. Ας μην το εξωραϊζουμε με εθνοκεντρικές αναφορές από την ανάποδη.