Πολύ κοντινό μου πρόσωπο με εμπειρία σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους είχε προχτές μια κουβέντα με παλιό της, μεγάλο σε ηλικία, συνεργάτη, υπεύθυνο εκδόσεων. Αφού της είπε ότι πάνε κατά διαόλου και έχουν περιορίσει εκδόσεις και προσωπικό κατά 80%, εξέφρασε αμφιβολίες για το αν μπορεί να γίνει κάτι με λαϊκή διεκδίκηση και έξω από το γνωστό μονόδρομο. Εμφανώς συντηρητικός κύριος, χωρίς εύκολους λαϊκισμούς. Η δικιά μου του αντέτεινε ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει πού έχουμε οδηγηθεί. Αυτός δε θύμωσε, αλλά με ανυπόκριτη θλίψη της είπε: "Εγώ δεν καταλαβαίνω; Ξέρεις πόσοι παλιοί συνεργάτες μετά την απόλυση έχασαν τη ζωή τους ή υπέστησαν σοβαρή βλάβη στην υγεία τους;" Μερικές φορές οι συντηρητικοί, ειλικρινείς και ευαίσθητοι άνθρωποι ξεσκεπάζουν την κτηνωδία του καπιταλισμού πολύ πιο αποτελεσματικά από εκατό αριστερόφρονα συριζοστάτους στο φέισμπουκ. Σύντροφοι, πολεμάμε τον οπορτουνισμό, παλεύουμε για τη Λαϊκή Εξουσία, νιώθουμε την ανάγκη του συντρόφου, αγαπάμε τον άνθρωπο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου