Ο Βασίλειος Β', ο και Βουλγαροκτόνος αποκληθείς, είναι σίγουρα μέσα στους τρεις βυζαντινούς αυτοκράτορες που μαθαίνουμε στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο και θυμόμαστε και στο υπόλοιπο του βίου μας. Λόγω, προφανώς, του εντυπωσιακού, μπλακ μέταλ αισθητικής, προσωνυμίου του, εντυπώνεται άμεσα στο υποσυνείδητο του 10χρονου και σε συνδυασμό με την περίφημη τύφλωση των βουλγάρων αιχμαλώτων μετά τη μάχη στο Κλειδί, εύκολα κατανοούμε γιατί είναι σιγουράκι η επιβίωσή του στη μνήμη μας, σε αντίθεση με εκατοντάδες άλλα ονόματα, γεγονότα, νόμους της Φυσικής και θεωρήματα των Μαθηματικών, που είναι πλέον ανύπαρκτα, ως να μην τα ακούσαμε ποτέ.
Ο εκ των μακροβιοτέρων αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όμως, είναι πολύ λιγότερο γνωστός για μία ενέργεια που προσδιόρισε μάλλον πιο καθοριστικά από την ανάκτηση των Βαλκανίων την τύχη του κράτους του. Έχοντας ανάγκη το ισχυρό βενετικό ναυτικό, παραχώρησε, ως αντάλλαγμα, εμπορικά προνόμια στους Ιταλούς, τα οποία στις επόμενες, μετά το θάνατό του, δεκαετίες επεκτάθηκαν, με αποτέλεσμα, στο 12ο πια αιώνα, να έχουν πάρει υπό τον απόλυτο έλεγχό τους το εμπόριο στην Ανατολική Μεσόγειο, με πλήθος ελεύθερων ζωνών στα βυζαντινά λιμάνια. Αυτή η εξέλιξη, μαζί με το ξεπουπούλιασμα των ελεύθερων γεωργών, συνέτεινε στην οικονομική κατάρρευση του Βυζαντίου και βέβαια στην πολιτική του εκμηδένιση στη συνέχεια.
Αυτά να τα έχουμε κατά νου. Σίγουρα ο σύγχρονος μονοπωλιακός καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός που έλεγε και μια ψυχή, δεν έχει σχέση με τις οικονομικές δομές του ύστερου Μεσαίωνα. Από την άλλη, βέβαια, ούτε ο Βασίλειος ο Β' είναι συγκρίσιμος με τον Αντώνη Σαμαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου