Ο Αντώνης Σαμαράς, σε ένα προπασχαλινό σόου, επισκέφτηκε την ηγεσία της Αστυνομίας και υπό το γοητευτικό χαμόγελο του Νίκου Δένδια απένειμε τα εύσημα στους αστυνομικούς για την εμπέδωση του κλίματος ασφάλειας και εν γένει του νόμου και της τάξεως.
Ο Νίκος δίπλα καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι, ενώ οι αξιωματικοί από κάτω εμφανώς μεν, σιωπηρώς δε, σιχτίριζαν για την ομιλία αυτού που τους έκοψε τα μισθά, αλλά θα τους τα ξαναδώσει, όπως είπε, μόλις ανακάμψει η Οικονομία. Ο μέσος ταξίαρχος της ΕΛ.ΑΣ. μπορεί να μην είναι και διανοούμενος, δεν είναι όμως και ηλίθιος, για να μην καταλαβαίνει ότι η ανάκαμψη θα έρθει του αγίου λούτσου ανήμερα.
Και όμως, αυτό το κακοστημένο σόου, βγαλμένο από τις αλήστου μνήμης επισκέψεις του απέθαντου εκ Χανίων στα χεντκουόρτερς της Αστυνομίας με το "Εσείς είστε το κράτος", είναι ό,τι πιο αληθινό έχει να παρουσιάσει αυτή η κυβέρνηση. Ακόμη και άνθρωποι καθόλου βλάκες και ουδόλως φασίστες επαινούν αυτήν την κυβέρνηση για τη βελτίωση της κατάστασης όσο αφορά την επιβολή του νόμου, είτε αυτό σημαίνει τον περιορισμό της εγκληματικότητας είτε, βεβαίως, την αποτροπή όσων παρεμποδίζουν τους εργαζόμενους να εργαστούν πριν τεθούν σε διαθεσιμότητα (Χαλυβουργία Μάνεση) και τους ανέργους να πάνε ανεμπόδιστοι από διαδηλωτές τη βόλτα τους στην Ερμού για ψώνια.
Ποιος είναι ο περιορισμός της εγκληματικότητας; Σαφώς έχουν αυξηθεί τα πήγαιν' έλα των εικοσάρηδων που διατρέχουν (με κίνδυνο της ζωής τους) με μηχανές, σε τετράδες, την Αθήνα για τρεις κι εξήντα. Η δράση τους δε φαίνεται να έχει αναχαιτίσει την εγκληματικότητα εν συνόλω, σίγουρα όμως κάποιες περιοχές βλέπουν να αραιώνουν τα πρεζόνια, οι έμποροι ναρκωτικών και λοιποί κακοί λύκοι του αστικoύ δάσους. Όλως τυχαίως αυτές είναι περιοχές που έχει ξεκινήσει ή είναι στα σκαριά η "ανάπλαση" η "ανάπτυξη" η "αναβάθμιση". Εννοείται ότι όλα αυτά τα ανατέτοια υλοποιούνται με ιδιωτικά κεφάλαια που αντικαθιστούν το αναποτελεσματικό και χρεοκοπημένο (μην ξεχνάμε) κράτος.
Προφανώς, πρέπει να είναι κάποιος ιδιαιτέρως προκατειλημμένος για τον τρόπο λειτουργίας του ελληνικού καπιταλισμού, για να συνδέσει αυτά τα δύο γεγονότα ή μάλλον τα τρία: Περιοχές που επί μία δεκαετία (και βάλε) προκλητικά αφήνονται να καταρρεύσουν (μαζί με τις τιμές των ακινήτων τους), ενώ όταν πια έχουν πιάσει πάτο (σε μια χώρα που έχει πάει πιο κάτω από τον πάτο), αρχίζει η επενδυτική και αστυνομική εκστρατεία, εκ παραλλήλου. Σε μια χώρα που εκκρεμοδικεί ακόμη η περίπτωση του χαρακτηριζόμενου ως μεγαλύτερου αυθαιρέτου στην Ευρώπη, εκεί δίπλα στο ΟΑΚΑ, είναι αδιανόητο να κάνουμε τέτοιες σκέψεις για τους επενδυτές και τη σχεση τους με το κράτος. Αδιανόητο επίσης, είναι να λέμε ότι ο καπιταλισμός μας δεν είναι κρατικοδίαιτος, αλλά ότι οι καπιταλιστές μας κόβουν και ράβουν το κράτος στα μέτρα τους, όπως παντού άλλωστε. Απλά, εδώ στην Ελλάδα, η λεγόμενη σχετική αυτονομία του κράτους είναι ολίγον υπό αίρεση.
Καλή Ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου