Αγαπητέ Μανώλη,
μου επιτρέπεις οικειότητα αναπάντεχη στην αυγή ενός γράμματος που ξεπροβάλλει από τον ασαφή ορίζοντα των στάτους σου. Φέισμπουκ δεν έχω, μήτε και θα έχω εγώ που η τύχη στη μετά τη ζωή ζωή με έριξε, χωρίς το πληκρολόγιο που το μυαλό σκουριάζει και το στόμα κρατάει μανταλωμένο.
Μου 'πανε, ποιος, τι σημασία έχει, πως εμένα βάζεις στη σκηνή σου, τοίχο νομίζω το λέτε, και με λόγο φαρμακερό από γλώσσα διχαλωτή με εξευτελίζεις. Δεν πειράζει, το 'ξερα από τα πριν πως στα δόντια λύκων μα και νηπίων διαθέσεων θα πέσω, σαν τη χώρα και τη ζωή μου είπα να φυλάξω. Ξέρε το, το λοιπόν, τον Αντώνη Σαμαρά τον τιμώ, τις ενδείξεις της ανάκαμψης τις ακούω, την Ευρώπη στο μυαλό, πιότερο κι απ' την καρδιά μου την έχω κλεισμένη από καιρό κι εκεί ταγμένη, ενός λεπτού σιγή κρατώ κι ας κρατείς κι εσύ.
Η Κική σου.
μου επιτρέπεις οικειότητα αναπάντεχη στην αυγή ενός γράμματος που ξεπροβάλλει από τον ασαφή ορίζοντα των στάτους σου. Φέισμπουκ δεν έχω, μήτε και θα έχω εγώ που η τύχη στη μετά τη ζωή ζωή με έριξε, χωρίς το πληκρολόγιο που το μυαλό σκουριάζει και το στόμα κρατάει μανταλωμένο.
Μου 'πανε, ποιος, τι σημασία έχει, πως εμένα βάζεις στη σκηνή σου, τοίχο νομίζω το λέτε, και με λόγο φαρμακερό από γλώσσα διχαλωτή με εξευτελίζεις. Δεν πειράζει, το 'ξερα από τα πριν πως στα δόντια λύκων μα και νηπίων διαθέσεων θα πέσω, σαν τη χώρα και τη ζωή μου είπα να φυλάξω. Ξέρε το, το λοιπόν, τον Αντώνη Σαμαρά τον τιμώ, τις ενδείξεις της ανάκαμψης τις ακούω, την Ευρώπη στο μυαλό, πιότερο κι απ' την καρδιά μου την έχω κλεισμένη από καιρό κι εκεί ταγμένη, ενός λεπτού σιγή κρατώ κι ας κρατείς κι εσύ.
Η Κική σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου