Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

ΜΕΤΩΠΟ

Με την ευκαιρία της νέας εκλογικής νίκης των Τσαβίστας χωρίς τον Τσάβες, πολλοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν την ευκαιρία να επαναδιατυπώσουν τις γνωστές κατηγορίες ενντίον του ΚΚΕ για απόρριψη εκ μέρους του της προοπτικής συνεργασίας με άλλες αριστερές δυνάμεις, εννοώντας, δηλαδή, την εξής μία: το ΣΥΡΙΖΑ. Το βασικό επιχείρημα, εν προκειμένω, συνοψίζεται στο ότι οι "κολλημένοι", "δογματικοί", "στον κόσμο τους", "τα στηρίγματα της Δεξιάς" δεν πράττουν ό,τι και το κομμουνιστικό κόμμα της Βενεζουέλας που στηρίζει την κυβέρνηση των Τσαβίστας. 

Τα παραπάνω μπινελίκια, που συνοδεύουν ενίοτε την επίθεση φιλίας και συνεργασίας, τα παραβλέπω και πάω στην ουσία της εξίσωσης Τσάβες=ΣΥΡΙΖΑ=>ΣΥΡΙΖΑ+ΚΚΕ=Αριστερή λύση στην Ελλάδα. Ο Τσάβες, σαφώς δεν εφάρμοσε ένα λενινιστικό πολιτικό ή οικονομικό πρόγραμμα, σαφέστατα όμως, οι όποιες λαϊκιστικές πτυχές της πολιτικής του (που παραπέμπουν, μεταξύ άλλων, και στον περονισμό) είναι δευτερεύουσας σημασίας, καθώς στον πυρήνα της στρατηγικής επιλογής του ήταν η σύγκρουση με τις ΗΠΑ και τους σχεδιασμούς των συναρτώμενων με αυτήν επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων. Εννοείται ότι αυτή η επιλογή είχε το τίμημά της. Οι εθνικοποιήσεις πετρελαϊκών εταιρειών, η αναδιανομή της γης εις βάρος των μεγαλοκτηματιών (και όχι μόνο) έπληξαν βασικά στρατηγικά συμφέροντα εξαρτώμενα έμμεσα ή άμεσα με αυτό που λέγεται κεντρικός σχεδιασμός του ιμπεριαλισμού για τη Λατινική Αμερική - ναι, φίλοι μου, κεντρικός σχεδιασμός, αλλά από ποιον και με ποιο σκοπό, βεβαίως. Δεν είναι παράξενο λοιπόν, που ενώ τα τσιράκια του Καπρίλες σκοτώνουν Τσαβίστας μετεκλογικά, τα δυτικά ΜΜΕ παίζουν πορτοκαλί επανάσταση. Αν δεν είσαι καλό παιδί, γίνεσαι αυτόματα αντιδημοκράτης. Είναι ο δικός μας (δήθεν) Τσάβες έτοιμος για τέτοια ρήξη;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στην κυβέρνηση και παρ΄ όλα αυτά έμμεσα και άμεσα, ως "μαχητική" αντιπολίτευση δίνει κάθε τρεις και λίγο (επιτυχημένες) εξετάσεις σε όλους τους υπερεθνικούς οργανισμούς μέσω των οποίων ενσωματώνεται η ελληνική περίπτωση στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Με ποιους, λοιπόν, καλείται το Κόμμα να συνεργαστεί; Με ένα πιο ευπρόσωπο (και στην παρούσα συγκυρία αποτελεσματικότερο για την άρχουσα τάξη) ΠΑΣΟΚ; Ή μήπως είναι θέμα αισθητικό, το να έχουμε πρωθυπουργό πιο τζόβενο και χωρίς να μιλάει σαν μαθητής που τρώει φάπες από την μαμά του για να μαθαίνει απ΄ έξω το μάθημα;

Κι εγώ βγάζω καντήλες με το φασισταριό που μας κυβερνάει, αλλά δεν είναι αυτός λόγος για να θεωρώ ως διέξοδο μια συμμαχία που θα ενταφιάσει ό,τι δεν κατάφερε να θάψει το τσουνάμι του ΄91. Όπως είχε πει κι ένας τίμιος οπορτουνιστής με ειλικρινή κομμουνιστική καρδιά, προτιμώ κάποιος να συντηρεί "φωλιές νερού μέσα στις φλόγες".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου