ΣΤΑΥΡΟΣ

 Ξέρω, πολλοί από εσάς δίνετε μεγάλη σημασία στις υπογραφές που συνοδεύονται από διάφορα σύμβολα όπως Bsc – Msc – Phd. Όχι εγώ. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής είμαι και καχύποπτος όταν κάποιος προβάλλει σαν ταυτότητα μόνο τα διπλώματα που έχει μαζέψει. Όχι βέβαια ότι είναι κακά τα διπλώματα αλλά η πείρα έχει δείξει ότι από μόνα τους δεν αρκούν.

Σταύρος Θεοδωράκης (για Μαρκ Μαζάουερ)

Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος της πολλής και μεθοδικής δουλειάς. Βασικά, μου άρεσε το διάβασμα πολλών και διαφόρων, αλλά ουδέποτε έστρωσα τον κώλο μου σε μακροχόνια πνευματική (ούτε άλλη, βέβαια) εργασία. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν μπορούσα ποτέ να διαβάσω με στόχο τις εξετάσεις. Δίναμε, ας πούμε, Βυζαντινή Αρχαιολογία, στο Πανεπιστήμιο, εγώ την παραμονή διάβαζα Ελληνιστική Ιστορία από το επόμενο εξάμηνο και όταν δίναμε Ελληνιστική διάβαζα Ψυχολογία, που δεν την είχα διαβάσει στο πρώτο έτος. Τέλος πάντων, τεμπέλης με διαλείμματα, εν ολίγοις.

Έχω πολλούς στενούς συγγενείς και φίλους, που συνέχισαν με διδακτορικά, ακαδημαϊκές θέσεις εδώ και στο εξωτερικό, τέλος πάντων έκαναν αυτό που λέμε ακαδημαϊκή καριέρα ή κάτι τέτοιο. Όλους αυτούς, ανεξαρτήτως αντικειμένου ή επαγγελματικής πορείας, τους θαυμάζω απεριόριστα. Δούλεψαν σκληρά, επίμονα, ουσιαστικά. Κυρίως, όμως, ξέφυγαν από το άρπα κόλλα της γνώσης που χαρακτηρίζει εμάς τους ερανιστές της ευκολίας. Αυτό φαίνεται στα λόγια τους. Ζυγισμένα, μεστά, καίρια, ακόμη κι όταν έχουν μέσα τους την οργή, την πίκρα ή τον ενθουσιασμό. Εν ολίγοις, έχουν κατακτήσει κάτι πέρα από την αποτύπωση της επιφανειακής και ό,τι να 'ναι αντίληψης που έχουμε για τα πράγματα. Ανεξάρτητα με το αν συμφωνείς ή όχι μαζί τους, αναγνωρίζεις ότι μιλάνε μέσα από τη γνώση που την έχτισαν πέτρα-πέτρα και όχι μέσα από τις προκάτ κατασκευές που έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, θα μπορούσε να είναι ένας θαυμάσιος εστιάτορας. Όταν όμως είσαι (και) δημοσιογράφος, καλό θα ήταν, τουλάχιστον, να μην υπερβαίνεις το μπόι που σου όρισε το μηντιακό συνάφι. Μπορείς να δείχνεις ότι ξέρεις και κρίνεις τα πάντα και να το κάνεις επιτυχημένα, ακόμη κι αν είσαι απολύτως αδαής. Όταν, όμως, λες ότι ο Μαζάουερ, δεν ξέρει, διότι τι να τα κάνεις τα Phd, αν δεν είσαι παιδί της πιάτσας, θα το φας το χάχανο, ακόμη και από τους άλλους ημιμαθείς. Και γω, Σταύρο μου,  βαριόμουνα να κάνω διδακτορικό, αλλά δεν έβγαλα και μαλάκα τον Κακριδή.