Όταν απεργούν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, κινδυνεύει η δημόσια υγεία. Όταν απεργούν οι εργάτες σε μια βιομηχανία, κινδυνεύει με κλείσιμο η βιομηχανία. Όταν απεργούν οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ταλαιπωρείται ο πολίτης. Όταν απεργούν οι δάσκαλοι και οι γιατροί, επιδεικνύουν ανευθυνότητα απέναντι στο λειτούργημά τους. Όταν απεργούν αρχαιοφύλακες, κινδυνεύει ο τουρισμός μας. Όταν απεργούν στα λιμάνια, κινδυνεύουν ο τουρισμός μας και οι αγρότες μας. Όταν μπλοκάρουν οι αγρότες μας τους δρόμους, κινδυνεύει ο νομικός, πολιτικός και όποιος άλλος πολιτισμός μας, ο τουρισμός μας, η Οικονομία μας. Για να μην πολυλογούμε, όταν απεργούν και διαμαρτύρονται κάποιοι πολίτες, κινδυνεύουν και ταλαιπωρούνται όλοι οι άλλοι πολίτες και, κυρίως, κινδυνεύει με έμφραγμα ο Μπάμπης.
Αυτό που περνάει ως μήνυμα είναι ότι η απεργία πρέπει να ξαναμπεί στο πεδίο της συζήτησης σχετικά με τη νομιμότητα ή μη της εκδήλωσής της πέραν των χρονικών ορίων που ορίζουν η κυβέρνηση, οι εργοδότες και ο ΣΚΑΪ. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι εκεί στο Σικάγο έγινε του κουτρούλη ο γάμος στα 1886 και εμείς τιμάμε κάθε πρώτη του Μάη μόνο τους νεκρούς απεργούς εργάτες. Πόσο κακό έκανε αυτή η στρεβλή ιστορική μνήμη, που δεν αφήνει περιθώριο στην υπόμνηση της παρεμπόδισης των νουνεχών εργατών να εργαστούν από τους ανεύθυνους απεργούς. Πόσο αίμα θα είχε γλυτώσει η ανθρωπότητα, πόσο πιο γρήγορα θα είχε αναπτυχθεί το επιχειρείν, αν αυτή η αλήθεια διέτρεχε την ιστορική μνήμη των λαών; Πόσο πιο σοφοί θα είχαμε γίνει, αν στις εφημερίδες του Σικάγο αρθρογραφούσε ένας Μπάμπης, ένας Αλέξης, ένας Πρετεντέρης.
Μέικ νοου μιστέικ. Αρθρογραφούσαν και τότε ο Μπάμπης και τα άλλα τα παιδιά στις φυλλάδες του Σικάγο. Καθόλου τυχαία, βέβαια, κανείς δεν τιμά τη μνήμη τους, ενώ δε θα τους θυμόταν πλέον ούτ' η μάνα τους. Θύματα κι αυτοί της αριστερής συνωμοσίας. Τι ντροπή. Ας σκύψουμε (και ας δουλέψουμε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου