Τα Χριστούγεννα είναι μαγικά και κατά βάση αστικά. Δώρα, μαγαζιά, Χριστούγεννα έτι μαγικότερα, ως ανάμνηση από στο μακρινό πρωτοκαπιταλιστικό παρελθόν της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα σ' αυτήν τη μαγεία ήρθαν και τα δις και η υπόσχεση του πρωθυπουργού για νέο ξεκίνημα, για να με εμβάλουν σε σοβαρό προβληματισμό περί της εμμονής μου να πιστεύω στο μαρξισμό-λενινισμό.
Τι να κάνουμε εμείς οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι μέσα στη νέα ελπίδα, τις νέες δημοσκοπήσεις, το νέο μείγμα, το νέο ΠΑΣΟΚ του Αλέξη, τη νέα Νέα Δημοκρατία; Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, αυτό το πράγμα πρέπει πια να το ξέρεις ότι δεν αλλάζει. Όταν εσύ θα βρεις δουλειά, να ξέρεις ότι χάνει τη δουλειά του και την ελπίδα του ένας άλλος, που δεν τον ξέρεις, στο διπλανό τετράγωνο ή στη διπλανή ήπειρο. Όταν θα ξαναέχεις λεφτά για βενζίνη, να ξέρεις ότι αφαιρείς το ψωμί από το παιδί σου και την ελπίδα από το παιδί του παιδιού σου. Ο κύκλος της ύφεσης και της ανάπτυξης θα έρθει και θα ξαναέρθει, μέχρι να καταλάβεις ότι όλα τα σημεία του κύκλου απέχουν ίση απόσταση από το κέντρο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου