Ο Διονύσης κοίταξε το κενό. Η είδηση στο newsit.gr για τον 60χρονο που κεραυνοβολήθηκε, προσπαθώντας να επανασυνδέσει το ρεύμα στο σπίτι του, τον άγγιξε βαθιά. Από τότε που είχε διαβάσει τα πρωτοσέλιδα για τον Νίκο Κοεμτζή είχε να νοιώσει τόσο αδύναμος, αλλά και αηδιασμένος για το απίστευτο συνονθύλευμα που συμβατικά ονομάζουν κάποιοι "ελληνική κοινωνία". Ο παλιός ασυμβίβαστος τραγουδοποιός, ο ακατάβλητος, έξω από κομματικά μαντριά Διονύσης, ξύπνησε και πάλι. Ξύπνησε; Όχι ακριβώς. Θα ήταν μάλλον κιτς να γράψει ένα μακρύ τσιφτετέλι για το θύμα της κοινωνικής διάλυσης. Τι να κάνει όμως; Όσο κι αν είχε γεράσει, η φλόγα παρέμενε άσβεστη μέσα του.Αποφασιστικά πήρε στα χέρια του το κινητό, έβαλε στ' αυτί του το ακουστικό του χαντς φρη και πάτησε το κουμπί της κλήσης.
- Κική, είμαι συγκλονισμένος. Πρέπει να κοινοποιήσουμε την ανησυχία μας. Αυτήν τη φορά πιο επιθετικά. Να ζητήσουμε καθαρά και ξάστερα απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων και απόλυση 400.000 δημοσίων υπαλλήλων. Σε παρακαλώ, ειδοποίησε τον Αρίστο να το πει και στους υπόλοιπους είκοσι εννιά. Δεν πάει άλλο. Ως εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου