Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ, ΟΠΩΣ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΑ

Ο κύριος Niko Ago έγινε πολύ γνωστός σε όποιον ασχολείται με το φέισμπουκ και γενικότερα τη διαδικτυακή επικοινωνία, με αφορμή την προ μηνών επαπειλούμενη απέλασή του, μετά από είκοσι χρόνια παραμονής στην Ελλάδα, λόγω της γνωστής απαράδεκτης νομοθεσίας περί υπηκοότητας. Πέραν αυτού, είχα συναγάγει το συμπέρασμα ότι επρόκειτο για φιλελεύθερο, κυρίως από τα σχόλια των αριστερών, που με γνήσια ελληνική μεγαθυμία υπέγραφαν σε γκρουπ υποστήριξής του, λέγοντας όμως ταυτόχρονα διάφορα για τον προσανατολισμό του προς τα ιδεώδη της Δύσης, το πρόταγμα του Διαφωτισμού και λοιπές καραμέλες της βιοτεχνίας Νίκου Δήμου και Σία (όχι Κοσιώνη).

 Εκ των υστέρων, λοιπόν, μόλις χτες, διάβασα κάποια κείμενά του. Ξέροντας τα όσα του έσερναν οι αριστεροί υποστηρικτές του, δεν εξεπλάγην, βεβαίως. Μία ανάρτηση όμως στο προσωπικό του ιστολόγιο μου προξένησε μεγάλη εντύπωση. Χωρίς κανένα σχόλιο αξιολόγησης και κατά συνέπεια με δεδομένο τον ενστερνισμό των στοιχείων και των συμπερασμάτων της από τον μπλόγκερ-δημοσιογράφο, παρουσιάζεται μία έκθεση ενός ινστιτούτου, που ίδρυσε, λέει, ένας δισεκατομμυριούχος, σύμφωνα με την οποία κατατάσσονται οι διάφορες χώρες του κόσμου σε μία κλίμακα ευημερίας. Εννοείται ότι τα στοιχεία που διάβασα αποτυπώνουν είτε το αυταπόδεικτο είτε το αυταπόδεικτα παράλογο. Πρώτες στη λίστα ευημερίας, για παράδειγμα, οι σκανδιναβικές χώρες, στις πρώτες θέσεις όμως και η Ιρλανδία.

Αυτό όμως που τράβηξε την προσοχή μου ήταν ο εντυπωσιακός τίτλος της ανάρτησης: "Κάτω από Βουλγαρία και… Καζακστάν η Ελλάδα". Για τη χώρα της Κεντρικής Ασίας δεν έχω κανένα σχόλιο, στο βαθμό που αγνοώ παντελώς την πραγματικότητα που βιώνει ο μέσος Καζάχος μετά την απαλλαγή από το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα, το σύστημα υγείας και το καθεστώς της διασφαλισμένης εργασίας. Η αναφορά της Βουλγαρίας όμως είναι πράγματι εντυπωσιακή έως προκλητική, για κάποιον που ζει στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και έχει μιλήσει και με δέκα πολίτες της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας. Περιπτωσιολογία θα μου πείτε, χωρίς δυνατότητα εξαγωγής ασφαλών συμπερασμάτων. Πώς εξηγείται λοιπόν ότι αυξανόμενα, προϊόντος του χρόνου, ποσοστά Βουλγάρων (και όχι μόνο) δηλώνουν ότι ζούσαν καλύτερα επί "ολοκληρωτισμού"; Αρκεί η επέλαση κάποιων κατασκευαστικών εταιρειών που έχουν αναμορφώσει μέσα στο μαφιόζικο οικονομικό σύστημα της γείτονος τη βιτρίνα των μεγάλων πόλεων (κυρίως της Σόφιας), για να μιλάμε περί εκρήξεως ευημερίας; Μπορεί. Δεν ξέρω. Τέτοια συμπεράσματα όμως θα έπρεπε να αναπαράγονται, τουλάχιστον με επιφύλαξη.

Προς τι λοιπόν η ασχολίαστη ανάρτηση και κυρίως ο τίτλος που επέλεξε ο Ago ; Μάλλον κάποιοι εξοργίστηκαν με το λαϊκιστικό και εμμέσως ρατσιστικό σχόλιο για τους μισθούς Βουλγαρίας, που τόσο πολύ ακούγεται από τους πολέμιους του Μνημονίου. Θέλεις και συ μια θέση παραπάνω στη λίστα (και τη μελωδία) της ευτυχίας; Πάρε 300 ευρώ μηνιάτικο και άντε και ευημερήσου. Ζήτω η ελευθερία, του επιχειρείν, βασικά. Οι άλλες ελευθερίες έπονται ως αποτέλεσμα του trickle down. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι φιλελεύθεροι μας λένε για το χιλιανό οικονομικό "θαύμα". Αουγκούστο, έλα να μας σώσεις.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου