ΜΕ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ

ή

Όταν χάνεις τα ταξικά γυαλιά σου.

Μετά την "εγκληματική" ενέργεια του ΚΚΕ να ρίξει λευκό σε ψήφισμα καταδίκης της βίας, γενικώς και αορίστως, με το πρόσχημα καταδίκης της βίας της Χρυσής Αυγής, ξεσάλωσαν ευαίσθητοι, αναίσθητοι, δεξιοί και "αριστεροί" πολέμιοι της "βίας απ' όπου κι αν προέρχεται", φτάνοντας στο σημείο να πούν ότι οι κομμουνιστές ονειρεύονται νέο αιματοκύλισμα, ενώ οι ίδιοι βαστάνε γερά τα μπόσικα της εθνικής και κοινωνικής συνοχής.

Όλοι αυτοί, παλιοί και νέοι οπαδοί των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στα "απεχθή άκρα", προχωρούν σε νοηματικό άλμα απίστευτο. Δεν αναφέρομαι, βέβαια, στην εξίσωση κομμουνισμού και φασισμού, που είναι γνωστή από τα πιο παλιά βιβλιαράκια της CIA, στα όμορφα, δημοκρατικά χρόνια του γερουσιαστού Μακάρθυ. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι φτάνουν ακόμη και στο να επισείσουν τον κίνδυνο νέου εμφυλίου, ανάμεσα στα δεξιά και αριστερά κτήνη, που για να βγάλουν τα απωθημένα τους, θα διακόψουν τον αμέριμνο περίπατο της κοκκινοσκουφίτσας στο ευρωπαϊκό δάσος των διαρθρωτικών αλλαγών.

Ανάμεσα σε αυτούς που λένε τέτοιες μπαρούφες είναι, προφανώς, και κάποιοι και κάποιες που έχουν κάψει φλάτζα από την πολυετή ανάγνωση New York Times. Έχοντας και την οικονομική δυνατότητα να πετάγονται πού και πού στο Μανχάταν, είναι πλέον πεπεισμένοι και πεπεισμένες ότι η Ελλάδα είναι ένας δυνάμει παράδεισος που, ατυχώς, λειτουργεί υπό το κράτος των κακών συνδικαλιστών και των βίαιων παρωχημένων κομμουνιστών. Αν εξέλειπαν αυτοί και η νοοτροπία τους, με την οποία έχει εμποτιστεί ο ελληνικός λαός, αυτή η "ευλογημένη χώρα" θα μπορούσε να γίνει η Μέκκα της επιχειρηματικότητας στη ΝΑ Μεσόγειο, αφού μάλιστα θα ενεργοποιούταν και το εν σοβιετική/κρατικοδιαίτω υπνώσει εμπορικό δαιμόνιον του Έλληνος.

Όλα αυτά είναι καταφανώς γελοία, τα παρουσιάζουν όμως ως δεδομένα, χρόνια τώρα. Έτσι λοιπόν, παρουσιάζουν τώρα ως δεδομένο και τον κίνδυνο να εκτραπούμε σε μία σφαγή αλά Συρία ή μάλλον να έχουμε τα νέα Δεκεμβριανά, επειδή κάποιοι κακοί άνθρωποι που λέγονται φασίστες, θα χτυπηθούν μέχρι θανάτου με κάποιους άλλους κακούς, που έχουν στη σημαία τους το χρώμα του Ολυμπιακού. Αντιθέτως, αν άκουγαν οι Έλληνες τη δική τους φωνή, θα έπαιρναν τα κουβαδάκια τους και όλοι μαζί θα χτίζανε μια Ελλάδα μούρλια με επιχειρηματικότητα μέγκλα.

Ακούγοντας και διαβάζοντας τέτοιες αστειότητες, αναρωτιέσαι αν οι έπαινοι που επιδαψίλευε η "Καθημερινή" στον Χίτλερ και τον Χίμλερ επί Κατοχής ήταν προϊόν πίεσης, πίστης στο φασισμό ή απλά ανόθευτης βλακείας.