Το άκουσα σήμερα στην εκπομπή της Τζίνας Μοσχολιού στον 9.84 και εκουφάθην. Ο Μανώλης Κοττάκης, δημοσιογράφος υπέρ το δέον κοντά στη ΝΔ, σαφέστατα πρότυπο "ρεαλιστή" δεξιού, με ύφος "μάγκες, δεν έχετε πάρει πρέφα τι παίζεται - θα σας πω εγώ", υποστήριξε ότι η στρατηγική επιλογή να παραμείνουμε στο ευρώ είναι ορθή, καθώς σε κάνα-δυο χρόνια (έτσι ακριβώς το 'πε) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα κόψει χρήμα, θα διαγραφεί το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους μας (ανώδυνα προφανώς δι' ημάς) και τότε, καθώς θα 'μαστε μέσα στη βάρκα, θα φάμε (πάλι) με χρυσά κουτάλια (τα χρυσά κουτάλια είναι δική μου έκφραση, όλα τ' άλλα του συνονόματου. Μα την Παναγιά, που λέει κι ο αρχηγός).
Όταν ακούς τέτοια, αντιλαμβάνεσαι ότι η κρίση είναι πολύ χειρότερη απ' ό,τι φανταζόσουν μέχρι τώρα. Οι εκπρόσωποι του ρεαλισμού το ρίχνουν στην Λίτσα Πατέρα και τον Κώστα Λεφάκη (οι πιο παραδοσιακοί) ή στον Πητ Παπαδάκο (οι πιο λαϊκοί). ΘΑ κόψει, λέει, χρήμα η ΕΚΤ. Το ενδεχόμενο, βέβαια, να κόψει λάσπη η Γερμανία και να πάρουμε από τα τρία το μακρύτερο (χέρι ευρωπαϊκής αλληλεγγύης) είναι μόνο στο μυαλό αρρωστημένων οικονομολόγων (κάθε άλλο παρά αριστερών, σημειωτέον).
Όταν ήμουν ένας μικρός, απονήρευτος και άβγαλτος (φιλο)κομμουνιστής, άκουγα ότι από μήνα σε μήνα, από βδομάδα σε βδομάδα, από μέρα σε μέρα, θα κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση. Μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευα ότι κάτι θα γίνει και το κόμμα θα πάρει και θα δώσει νέα πνοή σε μια τελειωμένη υπόθεση. Όταν έγινε η τελευταία υποστολή της κόκκινης σημαίας από το Κρεμλίνο ήμουν φαντάρος στο Μπέλες. Ήταν χειμώνας και με είχε στείλει ο αξιωματικός υπηρεσίας να φέρω ξύλα για την ξυλόσομπα. Όταν μπήκα στο εποπτείο, ήταν ανοιχτή η τηλεόραση και είδα τον διαφημιστή της Πίτσα Χατ να μιλάει για τελευταία φορά ως πρόεδρος της ΕΣΣΔ και μετά τη σημαία να κατεβαίνει. Μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Μα τον Τουτάτη, έχει ο καιρός γυρίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου