ΜΟΝΟΙ

Είμαστε και πάλι μπροστά στο (ψευτο)δίλημμα. Συνεργασία της Αριστεράς ενόψει εκλογών, για να απαλλαγεί η χώρα από τους κακούς γαλάζιους, πράσινους και μαύρους δεξιούς, ή χώρια τα κουκουέδικα τσανάκια μας; Χωρίς περιστροφές λέω χώρια. 

Δεν απορρίπτω τη συνεργασία μόνο στη βάση της χυδαίας γελοιότητας κάποιων καιροσκοπικών σχημάτων τύπου Καζάκη, στα οποία χωράνε από Παπαθεμελήδες μέχρι πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ, υπό τη σκιά της γαλανόλευκης. Θεωρώ γελοίο να συζητάμε για πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες με συνθήματα βγαλμένα από τα (αγαπημένα μου) βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα.

Δεν απορρίπτω τη συνεργασία εξαιτίας της (πολιτικής) αλλεργίας μου για τα ντροπαλά παιδιά που δε θέλουν να λένε ότι είναι ΠΑΣΟΚ και μας λένε να τους φωνάζουμε ΔΗΜΑΡ, μέχρι να έρθει πάλι ο πράσινος καιρός.

Κυρίως απορρίπτω τη συνεργασία με τους "αληθινούς" αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Μα γιατί; Όσα λένε παραπέμπουν σε επανάσταση. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε όσα λένε ειλικρινή, ακόμη κι αν τους θεωρήσουμε συνεπείς, ακόμη κι αν παραβλέψουμε τις χαώδεις διαφορές μεταξύ προσώπων και συνιστωσών που τον απαρτίζουν, όσο ακόμη πιπιλάνε την καραμέλα για την Ευρώπη που θ' αλλάξει και θα γίνει των λαών, μόνο τερηδόνα προκαλούν. Ας την πάθουν μόνοι τους. 

Μόνοι μας. Τελεία.

ΥΓ. Δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ, ένας απλός συνοδοιπόρος είμαι και όσα λέω εκφράζουν εμένα, χωρίς καμία κομματική γραμμή.