Νέα μέτρα, νέες περικοπές στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, γιατί, λέει, είμαστε 5-6 φορές πάνω από Ρουμανίες, Βουλγαρίες, Εσθονίες και λοιπούς εξωμότες του μαρξισμού-λενινισμού.
Τίθενται λοιπόν δύο ερωτήματα. Πρώτο διά τους ανατολικούς εταίρους μας. Κοντεύει ένα τέταρτο του αιώνα που απηλλάγησαν από τον επάρατο κομμουνισμό και μες στην καλή την ελεύθερη αγορά εξακολουθούν να βολοδέρνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πότε θα δούν άσπρη καπιταλιστική ημέρα;
Δεύτερο ερώτημα διά το ανήκομεν εις την Δύσην λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εκτός από τις μαλακίες περί στρεβλής, σοβιετικού τύπου οικονομίας, μπορούν να μας πουν οι ως άνω επαϊοντες, σε μας τους αυτιστικούς και ασχέτους, πότε ο ελληνικός καπιταλισμός θα γίνει "κανονικός" καπιταλισμός;
Εννοείται, βέβαια, ότι απάντηση δε θα πάρουμε, γιατί πολύ απλά το ζήτημα δε βρίσκεται ούτε στην επιτάχυνση της καπιταλιστικής προσαρμογής των απαλλαγέντων από το σταλινισμό ούτε στην επίτευξη (επιτέλους) του καπιταλιστικού ισιώματος των απογόνων του Σωκράτους. Η μοίρα μας στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης των καπιταλιστικών συνάψεων είναι δεδομένη. Τα αόρατα νήματα, για τα οποία είχε μιλήσει ο άντρας της όμορφης (στα νιάτα της) Νάντιας, ολοκληρώνουν πια το δίκτυο.
Πού να φανταζόταν ο Εθνάρχης ότι το ρήμα "ανήκομεν" θα προσελάμβανε τόσο ωμή χροιά νομής και κατοχής. Τους ανήκουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου