Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝ ΣΗΚΩΝΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ, ΦΟΥ, ΦΟΥ

Ενόψει των επικείμενων εκδηλώσεων διαμαρτυρίας, ξεσηκώθηκε ο γνωστός θίασος των δημιουργών, αναγεννητών, ρεαλιστών, δουλευταράδων και άρχισαν να γκρινιάζουν, να μυξοκλαίνε ή να ωρύονται (υπάρχουν και αψίκορα αγόρια και κορίτσια ανάμεσά τους) γιατί οι ανεπρόκοποι, ξυσταρχίδηδες, ημιπαράφρονες διαδηλωτές δε θα τους αφήσουν να συνεχίσουν την αναδιοργάνωση, την ανοικοδόμηση και την ενίσχυση των κηροπαραγωγών της "δύσμοιρης αυτής χώρας".
 Ρε παιδιά, αν όπως λένε ορισμένοι από εσάς, ζούμε στη χώρα της πλειοψηφίας που υπομένει τη βία από τις θρασύτατες μειοψηφίες, πώς και δεν είμαστε Σουηδία κι Ελβετία μαζί; Τόσο πολλοί εργασιομανείς και καινοτόμοι, πώς οδηγήθηκαν στον ξεπεσμό του βόθρου της Ευρώπης; Ούτε οι Ερυθροί Χμερ με την εξόντωση εκατομμυρίων συμπατριωτών τους δεν είχαν καταφέρει να ανακόψουν την αγάπη για ελεύθερη επιχειρηματικότητα, ως απεδείχθη, βεβαίως. Θα το καταφέρουν μερικοί μαλάκες με κοτρώνες και μολότωφ που ορμάνε από τα Εξάρχεια και ρημάζουν το κέντρο εν ριπή οφθαλμού; Δύσκολο μου φαίνεται. 
Αντίθετα, η  ανάκαμψη δε θα έρθει ποτέ, όσο οι δήθεν ικανοί να βλέπουν καθαρά τα πράγματα αναλυτές, δημοσιογράφοι, πνευματικοί άνθρωποι βλέπουν τόσο πανικοβλημένοι για το μικρόκοσμό τους τις εξελίξεις. 
Καμία κοινωνία δεν κατέρρευσε επειδή κάποιοι περιθωριακοί την επιβουλεύονται, αλλά και καμιά κοινωνία δεν επέζησε περιθωριοποιώντας μαζικά τα μέλη της.
Ποτέ η μαζική βία στους δρόμους δεν ήταν αποτέλεσμα συναισθηματικής έξαρσης και ανωριμότητας. Ακραία βία εκδηλώνεται μαζικά όταν η κοινωνία είναι αποδέκτης ακραίας βίας και περιέρχεται σε απόγνωση.
Καμία κοινωνία δεν ανέκαμψε με χαζοχαρούμενες εκκλήσεις για ατομική πρωτοβουλία και δουλειά, γενικώς και αορίστως. Είπαμε, ρε αστέρια, να απογαλακτιστείτε από το μαρξισμό, αλλά υπάρχουν κάποια δεδομένα που αφορούν στις παραγωγικές σχέσεις και τον προσδιορισμό τους, που δε μπορούμε να τα ξεπετάξουμε με πεταλουδίτσες και κεράκια.
Αντιθέτως, κάποιες κοινωνίες πρόκοψαν (προσωρινά έστω, πριν ξαναπάρουν την κατιούσα) όπως η Χιλή. Βγείτε και πείτε το πια ανοικτά. Θέλουμε τάξη και ασφάλεια. Θέλουμε αυτούς που θα μας την διασφαλίσουν. Κι αν βρεθούν ευήκοα ώτα στις εκκλήσεις σας, είμαι βέβαιος ότι τότε θα δικαιωθείτε. Η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας δεν είναι στους δρόμους τώρα ούτε θα είναι όταν βγει ο ένοπλος "σωτήρας". Η πλειοψηφία δε θέλει να αναλάβει κανένα ρίσκο ούτε αυτό που λέτε εσείς ούτε αυτό που λέμε εμείς. Εσείς όμως θα είστε αυτοί που θα νομιμοποιήσουν τους "εγγυητές" της ασφάλειας. Κι αυτό να μην το ξεχάσετε.
Κι εμείς άλλωστε δεν ξεχνάμε ότι το '67 ο λαός έδειξε ωριμότητα. Έκατσε σπιτάκι του, δούλεψε, πρόκοψε και μαζί με την προκοπή του λαού ήρθε και η προκοπή της Κύπρου και βέβαια της δημοκρατίας. Τώρα, επειδή πάλι πρέπει να προκόψουμε, θα αναστείλουμε επ' ολίγον την προκοπή της δημοκρατίας και όταν το έλλειμμα μειωθεί, την ξαναπροκόβουμε κι αυτήν. Προ-κόψε=κόψε εκ των προτέρων , για να 'χεις το ευρώ εκ των υστέρων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου