ΑΤΤΑΛΟΣ Γ΄

Επί τη ευκαιρία της ονομαστικής εορτής (Manuel) ενεπλάκην σε συζήτηση με αντικομμουνίστρια θεία και οπορτουνίστρια φίλη σχετικά με το φλέγον ζήτημα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Έπρεπε να μπούμε στην ΕΟΚ; Και καλά, μπήκαμε, έπρεπε όμως να συνεχίσουμε και στην Ε.Ε. με το Μάαστριχτ; Και πες ότι συνεχίσαμε, έπρεπε να κάνουμε και upgrade με ευρώ; Η κουβέντα βέβαια περιεστράφη και γύρω από τις ευθύνες του Ανδρέα, το ρόλο του Σημίτη, την "Ευρώπη των Λαών" των ανανεωτών αριστερών κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι τα ΄χω λίγο μπερδεμένα στο κεφάλι μου, αφού όταν φτάσαμε στην προοπτική κατάρρευσης της ευρωζώνης, εγώ είχα φτάσει στο δεύτερο μπουκάλι Αγιωργίτικο , ενώ αδυνατούσα να αρθρώσω επιχείρημα έμπλεος οινοπνεύματος και παλιάς καλής κομμουνιστικής οργής. Τώρα όμως που ξημέρωσε, νιώθω την ανάγκη να πω τα παρακάτω.

Όταν ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος κληροδότησε το κράτος του στη Ρώμη, δε νομίζω ότι έπραξε καλά ή κακά, παρ΄ όλο που, όταν διαβάζουμε περί αυτού, απορούμε για μια τόσο παράξενη διαθήκη. Ορισμένοι ηλίθιοι εθνικιστές μπορεί να μιλήσουν για προδοσία, με την ταύτιση της κρατικής οντότητας της Περγάμου με την ιδεοληψία τους περί "εθνικού κράτους". Κάποιοι άλλοι, πιο σοβαροί, προφανώς, μπορεί να αναφερθούν στις εξαρτήσεις του Άτταλου από τη ρωμαϊκή ισχύ, που του επέβαλε μια τέτοια διαθήκη. Οι συμπεριφοριστές δε, μπορεί να προσγράψουν την ενέργεια στην ψυχολογική εξάρτηση του Άτταλου από τη ρωμαϊκή προστασία και την ανάγκη να ανταποδώσει με μια τέτοια προσφορά, που διασφάλιζε ταυτόχρονα το μέλλον των υπηκόων του - ήταν και ψυχοπονιάρικο αγόρι, υπεύθυνος ηγεμών, θα σου πούνε. Τι ισχύει; Έχει σημασία; Άτταλος πέθανε, Πέργαμος επαρχία Ρώμης, Pax Romana, end of the story - happy end.

Ελλάδα: Μπήκε ΕΟΚ, ξεφάντωσε με ΜΟΠ, Πακέτα Ντελόρ, επιδοτήσεις για το τίποτα, ευρώ, χρεοκόπησε και πάει ντουγρού για το χειμώνα του ΄41-΄42. Αν συμβεί το τελευταίο, η λεγόμενη αναγκαιότητα της ιστορίας δε θα έχει το αποτέλεσμα της Περγάμου. Όλα κρίνονται (και πληρώνονται) εκ του αποτελέσματος.