Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

ΜΟΝΑΧΟ


Στις μέρες της τεχνοκρατικής αναγέννησης που ζούμε, έμπλεος δημιουργικότητας και έμπνευσης, με αρχηγό τον πρώτο εργάτη, υπάλληλο, αγρότη, τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο, δεν ασχολούμαι με μικρά και ποταπά καθημερινά θέματα, απορροφημένος στην κοινή προσπάθεια ανορθώσεως της χώρας. 

Χτες όμως, είχα μία κουβεντούλα με φίλο εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα, που με επανέφερε στην ταπεινή πραγματικότητα. Με ρώτησε λοιπόν ο προβληματισμένος μισθωτός το εξής: "Πρέπει να αποδεχόμαστε χωρίς μαχητική αντίδραση παράνομες περικοπές στους μισθούς, στο όνομα της επιβίωσης ημών στους χαλεπούς καιρούς μας, διαγράφοντας από το λεξιλόγιό μας τη λέξη απεργία;"

Ως γνωστόν, μισώ τον Τσώρτσιλ για το ρόλο που έπαιξε με την απελευθέρωση στην αποκατάσταση και τελικά την κυριαρχία των ταγματασφαλιτών και λοιπών καθαρμάτων. Παρ΄ όλα αυτά, παραδέχομαι ότι ήταν μεγάλος ατακαδόρος. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν πρώτη φίρμα στα στάτους του φέισμπουκ. Η αγαπημένη μου ρήση είναι αυτή που είχε πει όταν ο φλούφλης ο Τσάμπερλαιν ξεπούλησε την Τσεχοσλοβακία στο Μόναχο το ΄38. "Μεταξύ του πολέμου και της ατιμίας διαλέξατε την ατιμία, θα έχετε τον πόλεμο".


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου