Νομίζω ότι μέσα στο αδιέξοδο που ζούμε και αισθανόμαστε πλέον, όχι ως απειλή, αλλά ως καθημερινότητα απτή και οδυνηρή, μπορούμε να κάνουμε και μια ουσιωδώς αισιόδοξη παρατήρηση. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι οργίζονται για τους σωστούς λόγους με τους σωστούς τρόπους. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αγαπάνε τους σωστούς ανθρώπους για τους σωστούς λόγους. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν ομοιότητες ανάμεσα στα παρακάτω κείμενα. Εσείς;
When a prolonged, stubborn and heated struggle is in progress, there usually begin to emerge after a time the central and fundamental points at issue, upon the decision of which the ultimate outcome of the campaign depends, and in comparison with which all the minor and petty episodes of the struggle recede more and more into the background. |
τι δύσκολο να μάθει της πενίας
την νέα γλώσσα και τους νέους τρόπους.
Εις τ’ άθλια ξένα σπίτια πώς θα πάει! —
με τι καρδιά θα περπατεί στον δρόμο
κι όταν στην πόρτα εμπρός βρεθεί πού θά ’βρει
την δύναμι ν’ αγγίξει το κουδούνι.
Για του ψωμιού την ποταπήν ανάγκη
και για την στέγη, πώς θα ευχαριστήσει!
Πώς θ’ αντικρίσει τες ματιές τες κρύες
που θα τον δείχνουνε που είναι βάρος!
Τα χείλη τα υπερήφανα πώς τώρα
θ’ αρχίσουν να ομιλούνε ταπεινά·
και το υψηλό κεφάλι πώς θα σκύψει!
Τα λόγια πώς θ’ ακούσει που ξεσκίζουν
τ’ αυτιά με κάθε λέξι — κ’ εν τοσούτω
πρέπει να κάμνεις σαν να μην τα νιώθεις
σαν να ’σαι απλούς και δεν καταλαμβάνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου