Διάβασα χτες μια συνέντευξη του Διευθυντή των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης στην "Καθημερινή", που έχει και μεγάλο σουξέ στο facebook. Ωραία τα λέει ο πανεπιστημιακός και, με δεδομένη την ποιότητα των εν λόγω εκδόσεων, δικαιωμένος από τα πράγματα.
Έλα όμως που κάπου με χάλασε. Πρώην αριστερός, λέει, και αυτό που συνάγεται από τα λεγόμενά του είναι ότι σιχάθηκε τους "κοινωνικούς αγώνες" και τους μεγάλους στόχους. Μόνο η δουλειά οδηγεί σε αποτέλεσμα κι όλα τ' άλλα είναι λόγια του αέρα ή εκ του πονηρού.
Γνωστό και πολύ ωραίο και πολύ σωστό το στιχάκι "Λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά". Εννοείται ότι η αξιοσύνη , η προθυμία, η δημιουργικότητα είναι καθοριστικά στοιχεία για το προϊόν της δουλειάς. Έχω ξαναπεί ότι αντιπαθώ σφόδρα τους "αριστερούς" της λούφας και της λαμογιάς.
Όσο όμως κι αν θέλουμε να το ξεχνάμε, υπάρχουν κάποια θεμελιώδη ερωτήματα: Γιατί δουλεύουμε, για ποιον δουλεύουμε, τι σχέσεις εξουσίας εξυπηρετούμε και τροφοδοτούμε με τη δουλειά μας;
Ο Μπάμπης, για παράδειγα, άξιος είναι, ωραία χαριεντίζεται με την Σία, ρουθουνίζοντας ανυπόμονα όταν καθυστερούν οι απολύσεις και οι περικοπές μισθών. Είναι δουλευταράς, μας δουλεύει μια χαρά, μη μας δουλεύετε κι εσείς κύριε καθηγητά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου