Φωτό από Ourania Charm
Έρχεται κούρεμα βαρβάτο, λέει, που θα συνοδευτεί από νέα οδυνηρά μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, περιστολής του κράτους, απελευθέρωσης των εργασιακών σχέσεων και λοιπά και γνωστά. Αν δεχτούμε όσα λένε οι "ευρωρεαλιστές" (εις τον αντίποδα των ευρωσκεπτικιστών, αλλά και των καπιταλοσκεπτικιστών), θα περάσουμε τη στενωπό (βλ. Ρώσοι, Ουκρανοί, Ρουμάνοι, Βούλγαροι κ.λπ.) και μετά θα ξεχυθούμε σαν ατίθασα πουλάρια (που έλεγε κι ο Γιάννης Αργυρίου) στον ανταγωνιστικό, δημιουργικό, γαμάτο, τέλος πάντων, στίβο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, που περνάει από φάση (δεν ξέρουμε ακριβώς ποιας) αυτορύθμισης. Θα αφήσουμε πίσω τον κρατισμό και τις νεοελληνικές στρεβλώσεις και θα γίνουμε, επιτέλους, (εκσυγχρονισμένοι) άνθρωποι. Γεννιέται βέβαια η απορία για το πώς θα επιτύχουν το κατόρθωμα, με την άμεση ή έμμεση συμβολή τους, η Άννα, ο Λοβέρδος, ο Μπάμπης, ο Αλέξης, ο Φλωρίδης, ο Δοξιάδης, η... Κική(!), πώς θα επιτύχουν δηλαδή εκεί που έφαγαν τα μούτρα τους Χαρίλαος (όχι ο Φλωράκης) και Βενιζέλος (όχι ο Ευάγγελος). Και τι θες ρε, φίλε; Αυτούς έχουμε και αυτά έχουμε - ήρθε και ο Χορστ. Σκάσε και κολύμπα.
Είχα μια συζήτηση σήμερα με φίλο, ρεαλιστή και πολύ καλό στις προβλέψεις (του Στοιχήματος, πρωτάθλημα Αργεντινής), που εμμέσως με επέπληξε για τον αρνητισμό μου απέναντι στη θεωρία της στενωπού. Μπορεί να έχει δίκιο, αλλά εγώ, σήμερα, 25 Οκτωβρίου, θυμήθηκα την έφοδο στον ουρανό. Avanti πόμολο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου