Ανέβηκε και ο έφεδρος πρωθυπουργός μας στη ΔΕΘ, για να πει τις αναμενόμενες αρλούμπες. Δεν έχω δει ούτε ένα πλάνο, δεν έχω διαβάσει ούτε μία από τις σχετικές "αναλύσεις" της πρωθυπουργικής ομιλίας. Στο άκουσμα όμως της ΔΕΘ ξυπνάνε φοβερές και τρομερές μνήμες. Ραδιόφωνο με λυχνίες στο διαμέρισμα στου Ζωγράφου και ακούμε Διαγωνισμό Τραγουδιού. Αναγνωστικό Γ' ή Δ' Δημοτικού (θα σας γελάσω - μεταπολίτευση πάντως), στο οποίο η Διεθνής Έκθεση παρουσιαζόταν περίπου ως το πλαίσιο γέννησης κάθε τεχνολογικής καινοτομίας και ο πυρήνας της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. Επίσκεψη Κωνσταντίνου "Είμαι μέγας ηγέτης" Καραμανλή με κουστωδία υπουργών, στρατιές θαυμαστών - χειροκροτητών και αξέχαστα, παλιομοδίτικα σχετικά επίκαιρα με αφήγηση Κώστα Σερέζη, νομίζω. Από Ανδρέα και μετά δεν θυμάμαι και πολλά. Σταμάτησα βλέπετε να παρακολουθώ ό,τι πετούσε και ό,τι κολυμπούσε στη μαυρόασπρη τηλεόραση των ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ. Έπαψαν να είναι συναρπαστικές οι εκπομπές για τους αγρότες, τις Ένοπλες Δυνάμεις κ.λπ. κ.λπ. Ενηλικιωνόμουν, άσχετο αν η ενηλικίωση δεν ολοκληρώθηκε εισέτι. Εννοείται βεβαίως ότι οι ΔΕΘ και οι σχετικές επισκέψεις Παπανδρέου, Μητσοτάκη και λοιπών συνεχίζονταν και όπως ακούμε συνεχίζονται. Τελικά ούτε η χώρα ενηλικιώθηκε. Απλά γέρασε και περιμένει να πεθάνει. Υπάρχει, άραγε, ΔΕΘ μετά θάνατον;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΔΕΘ και αυτά που φαντάζεστε κουνιούνται (τα χέρια μου εννοώ με προτεταμένο το μεσαίο δάχτυλο). Όλο αυτό το κακοστημένο θεατράκι είναι τόσο αποκρουστικό και εμετικό, που ακόμα και οι κομπάρσοι και όσοι καλύπτουν το "καλλιτεχνικό" ρεπορτάζ, γίνονται από αντιπαθείς ως πρόσωπα που σκέφτομαι όταν κάνω προπόνηση στην πυγμαχία.
ΑπάντησηΔιαγραφή.
.
.
Δύσμοιρο Ελληνικό Θέατρο