Είναι γεγονός ότι όλοι οι προαναφερόμενοι, με προεξάρχουσα την κομμουνίστρια των γκαβών, το έχουν κατ' επανάληψη παραχέσει. Η αμφισβήτηση του Μνημονίου γίνεται Κούγκι και Αρκάδι, ενώ οι αναφορές στον πανταχού παρόντα Σόρος, σε Εβραίους τραπεζίτες, μασόνους πολιτικούς, προδότες πρωθυπουργούς είναι, πράγματι, από κωμικές έως εμετικές (ανάλογα και με τη διάθεση που έχεις όταν τις διαβάζεις). Σε αυτό συμφωνούμε. Ως γνωστόν όμως δεν έχει σημασία μόνο τι ακούς, αλλά και από ποιον και πότε το ακούς.
Ο Μητρόπουλος στις Αγιογραφίες του, όπως και γενικά οι λεγόμενοι mainstream αρθρογράφοι των "καθεστωτικών" (χεχε) ΜΜΕ, για χρόνια έχει ως αντικείμενο το σχολιασμό των προσώπων που αποτελούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Άλλοτε επαινετικά, άλλοτε καταγγελτικά, πάντα έξυπνα και διακριτικά, έχει "αγιογραφήσει" Μπακογιάννες, Γιωργάκηδες, Σαμαράδες, Καραμανλήδες, Σημίτηδες κ.λπ. Όλοι αυτοί έχουν παρουσιαστεί ως επαρκείς, ανεπαρκείς, οξυδερκείς ή μπουνταλάδες, όμως εν συνόλω οι "αγιογραφίες" τους συνθέτουν τον ιστό ενός πολιτικού συτήματος μίας χώρας που λίγο έως πολύ (πιο πολύ προς το λίγο) λειτουργεί επί τη βάσει δυτικού τύπου, "φυσιολογικών" αρχών και αξιών. Αυτή η μέχρι πρότινος όμως, κοινά αποδεκτή σύμβαση τρίζει συθέμελα και δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι ήδη έχει σωριαστεί σε ερείπια. Μέσα στα ερείπια το αίτημα για καλούς τρόπους είναι σίγουρα συγκινητικό, πιο πολύ όμως μοιαζει ως ρετρό και αυτοϋπονομευόμενο. Εγώ μάλιστα θα το χαρακτήριζα και ως έναν νέου τύπου λαϊκισμό, τον λαϊκισμό των ευγενών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου