Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ


TI ΛΕΜΕ
  1. Να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας, της Παιδείας, των βασικών υποδομών της χώρας.
  2. Να διατηρηθεί και να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος.
  3. Να ανακατανέμεται δίκαια ο πλούτος μέσω ενός δίκαιου και κυρίως αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος.
  4. Να θεωρηθούν όλα τα παραπάνω ως προϋπόθεση, για να μιλάμε περί πολιτικής και οικονομίας.

ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ
Τη βολή μας, τις διακοπές μας, τα Καγιέν μας, τις συνδικαλιστικές αλλαξοκωλιές μας.

ΤΙ ΛΕΝΕ
  1. Να χτυπηθεί ο κρατισμός, να εκλείψει το κράτος από κάθε οικονομική δραστηριότητα ως ιδιοκτήτης, επενδυτής.
  2. Να εκλείψει ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους, να εξαλειφθούν οι στρεβλώσεις των εργασιακών δικαιωμάτων.
  3. Να χτυπηθεί η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις, συνώνυμες με τον κρατισμό.
  4. Να αναπτυχθεί η οικονομία στη νέα, αποκαθαρμένη, φιλελεύθερη μορφή της.
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ
Show me the money – First we take Manhattan, then we take Berlin.

ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΕΤΣΙ
Όπου αντέξει ο καθένας, ανάλογα και με την τύχη του. Κατά βάση, κατά διαόλου.

ΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
  1. Τη μέρα που θα σταματήσουν οι "αυτονόητες" εξισώσεις καπιταλιστική οικονομία = παραγωγή πλούτου. Δεν είμαστε ζώα ζεμένα και μάλιστα από άλλα ζώα. Σκεφτόμαστε, συνεργαζόμαστε, δημιουργούμε. Μπορούμε και μόνοι μας και με τον διπλανό μας, για μας και για τους άλλους.
  2. Τη μέρα που διεκδίκηση θα σημαίνει διεκδίκηση του ονείρου για τον συνάδελφο, τον γείτονα, τον φίλο, τον σύντροφο. Αριστοκρατικός σοσιαλισμός.
  3. Τη μέρα που οι αυτάρεσκοι φιλελεύθεροι αναλυτές (κυρίως κάτι άρτι πεφωτισμένοι τοιούτοι, βλ. Αννούλα της Παιδείας, Αντρίκος της Υγείας) θα μιλάνε σαν κύμβαλα αλαλάζοντα σε ένα κοινό που δεν θα τους ακούει, μόνο θα γελάει. Κάτι σαν τον Τσαουσέσκου στην τελευταία του δημόσια εμφάνιση. Δεν είμαστε μικρόψυχοι, αλλά μια δόση τσογλανιάς την έχουμε.

    4*. Την τιμή, την αξιοπρέπειά μας, τη δουλειά μας, τη δίκαιη αμοιβή της.

    *Από Δ.Κ., απολύτως ενστερνιζόμενο υπό εμού.

1 σχόλιο:

  1. Κάποιοι από εμάς λένε κι εννοούνε αυτά που λες. Κάποιοι άλλοι λένε πραγματική δημοκρατία, θέλουν κάτι παραπάνω, αλλά δεν ξέρουν ακόμα να το πουν συγκεκριμένα και πολιτικά. Αλλά θα τον βρουν τον τρόπο.

    Οι άλλοι λένε για χρέη, ελλείμματα και εθνικές προσπάθειες, κι εννοούν τόνωση της κερδοφορίας τους, που ουδέποτε σταμάτησε, ούτε εν μέσω κρίσης.

    Απ' τον τσαουσέσκου μπορούν να μιμηθούν και το τέλος του -πέρα από την τελευταία εμφάνισή του. Αλλά αυτό θα είναι το τελευταίο κι ίσως να μην χρειαστεί καν. Μέχρι τότε έχουμε πάρα πολλά ακόμη.

    Υγ: αυτόν πάντως ακόμα και σήμερα τον νοσταλγούν κάποιοι στη ρουμανία. Τους δικούς μας όμως δε θα τους πεθυμήσει κανείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή