ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

Θόρυβος πολύς. Αγανακτισμένοι Άνω, Αγανακτισμένοι Κάτω, συνελεύσεις, μούτζες, Τράγκες, Μπάμπηδες, Κανέλλη (δεν υπάρχει όμοια), Παπανδρεοσαμαράδες, Τσίπρες και σώφρονες Κουβέληδες. Στο τέλος τι; Όλα καταλήγουν στο αναμενόμενο. Όλα θα τα δώσουμε, μόνο να μη "χρεοκοπήσουμε", ήγουν να συνεχίσουμε ως έχουμε, να τρώμε ξένα κόλυβα. Μέχρι και η πλέον συμπαθής, για μένα, Αλέκα δήλωσε ότι στην παρούσα συγκυρία καλό είναι να παραμείνουμε στο ευρώ (μη γίνει και καμιά στραβή). 

Ενας λαός που ταύτισε την ελεύθερη οικονομία με τη φοροδιαφυγή, τη λαμογιά και την ξιπασιά και το σοσιαλισμό με τα "προνόμια" των δημοσίων υπαλλήλων, τους συνδικαλιστές και τις αμοιβές των ΔΕΚΟ, λίγο δύσκολο να ξεβολευτεί και να διεκδικήσει τον καθορισμό της μοίρας του από τον ίδιο.

Προσωπική μου άποψη ότι πρέπει να διαμορφώσουμε ένα νέο κοινωνικό όραμα μακριά από το φιλελεύθερο κολάρο που μας προβάρουν. Να το διαμορφώσουμε και να παλέψουμε για την πραγμάτωσή του. Καθόλου εύκολο για λωτοφάγους σε κατάσταση σοκ. Δανία ούτε στ' όνειρό μας, δυστυχώς όμως ούτε Ισλανδία του Νότου - Ζητείται ελπίς.