Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΜΕΝ

Όποιος κατηγορεί τον μέσο Έλληνα για επιφανειακή προσέγγιση της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, θα πάρει ένα καλό μάθημα, αν διαβάσει το σύντομο (ευτυχώς) κείμενο των 32. Τριαντα δύο άξιοι επιστήμονες, άνθρωποι των γραμμάτων και καλλιτέχνες, κηρύττουν την εθνική ομοψυχία, για να σωθεί η πατρίς, σε φανερή σύμπνοια με τη γραμμή της κυβέρνησης. Τέτοια αερολογία θα ήταν ανάξια σχολιασμού, αλλά δύο πράγματα μου κίνησαν την προσοχή.
 Πρώτα απ' όλα, η παρουσία του Σαββόπουλου στους υπογράφοντες. Δύο παρεμβάσεις σε ένα δεκαήμερο ο Νιόνιος. Οι μετανάσται εις τας νήσους και οι γηγενείς εν ομονοία πορευόμενοι, μετά των Ευρωπαίων εταίρων, την πατρίδα σώζουσιν. Τι καλά.
 Ας αφήσουμε όμως τον συμπαθή και πρώην αγαπημένο τραγουδοποιό, για να δούμε εν συνόλω το πόνημα. Τι σημαίνει διανοούμενος; Πολλά πράγματα προφανώς, κυρίως όμως δυνατότητα να συλλαμβάνει το καινούργιο, αυτό που γεννιέται κι ας μην είναι ακόμη παρόν. Τι κάνουν όμως οι τριάντα δύο (να τους κατοστήσουμε); Αναπολούν και κάνουν τη γλυκιά τους ανάμνηση όραμα για το μέλλον. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, λέει, είναι έτσι, είναι αλλιώς, θα μας συμπαρασταθεί, αρκεί να 'μαστε λογικοί και δουλευταράδες. Μιλάμε για ρητορική επιπέδου 1980: "Είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ". Η πιθανότητα η Ενωμένη Ευρώπη να πνέει τα λοίσθια μάλλον δεν παίζει στον προβληματισμό τους. Η περίπτωση να ζούμε τις τελευταίες μέρες ενός εξ αρχής προβληματικού εγχειρήματος δε συνιστά καν ενδεχόμενο για τους πνευματικούς ταγούς μας. Να σωθούμε λοιπόν μετά της Ευρώπης. Το πρόβλημα είναι, η Ευρώπη θέλει να σωθεί; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Είναι δυνατόν όμως να επιμένουμε στη στερεοτυπική αντίληψη ότι στην ήπειρό μας τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν μόνο προς το καλύτερο, όπως συμβαίνει από το '45 και μετά; Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για την παλίρροια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου