Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΠΟΥΧΑΧΑ.

Εκδρομή σήμερα. Στο ύψος των Μεγάρων ακούσαμε από το ραδιόφωνο ότι πέθανε ο Θανάσης Βέγγος. Κάποιος συνάδελφος είπε ότι τον πιάνει κάτι όταν βλέπει όλες αυτές τις παλιές ελληνικές ταινίες με τους πεθαμένους ηθοποιούς. Περνάμε την Κακιά Σκάλα και σκέφτομαι ότι όταν ο Θου Βου εκπαιδευόταν στη Σχολή Πρακτόρων το τούνελ με το πορτοκαλί ημίφως δεν υπήρχε. Μαυρόασπρη ήταν η Κακιά Σκάλα με ένα ανοιχτό αμερικάνικο αυτοκίνητο και κάποιοι πήγαιναν εκδρομή. Πλούσιοι προφανώς, στις ταινίες του 50 μόνο οι πλούσιοι είχαν αυτοκίνητο και πήγαιναν εκδρομές στην Πελοπόννησο. Γύριζαν μάλλον από εκδρομή και την ανέφεραν την Κακιά Σκάλα. Χιόνια στη μαυρόασπρη Philco. Προς το τέλος της χούντας - μεταπολίτευση και οι ελληνικές ταινίες είναι μέσα στο σαλόνι με το ασημί ημίφως. Κάθε Σάββατο. Βουγιουκλάκη, Αυλωνίτης, Κάλπικη Λίρα, Λαμπέτη, Φίνος, Φώσκολος, Κούρκουλος, Λόλα, Ηλιόπουλος, Η χαρτοπαίχτρα, Ο Μεθύστακας (αυτήν την είχα δει στο διπλανό διαμέρισμα -ανταλλάσσαμε ενίοτε σαλόνι προβολής) και βέβαια ο Βέγγος. Όταν τον είχα δει στις πρώτες τάξεις του δημοτικού αμέσως τον ξεχώρισα απ' όλα τ' άλλα. Τρέλα σουρεαλιστική, παιδικότητα αληθινή και ένας φίλος να σε κάνει να νιώθεις ότι όλα θα πάνε καλά.
Υπάρχουν κάποιοι τύποι που μόνο με το βλέμμα ή τον τόνο της φωνής τους σε βοηθάνε να ξεπεράσεις το κόλλημα από την πίεση του μαγγανοπήγαδου. Ναι φίλοι μου και ένας οκτάχρονος έχει το μαγγανοπήγαδό του. Πάντα στον κόσμο μου, ποτέ δεν έγραφα τις ασκήσεις, ποτέ δεν ήμουν συνεπής μαθητής και το άγχος της αποκάλυψης του ρεμπεσκέ ήταν καθημερινός βραχνάς. Με έναν Βέγγο όμως η δασκάλα που θα σε σκίσει γίνεται μακρινή ανάμνηση, εξαφανίζεται. Η εκπαίδευση του Βέγγου και οι αλλεπάλληλες γκάφες του μου προξενούσαν (και μου προξενούν) άγχος, καθώς τον βλέπω να αποτυγχάνει σε όλες τις δοκιμασίες. 0-0-0. Τρία μηδενικά. Κι όμως καλοί μου άνθρωποι αυτός γελάει. Γελάμε μαζί του. Τα μηδέν που μας πετάνε στα μούτρα είναι το γέλιο μας. Ο Θανάσης ξύνει μανιωδώς το αυτί, ξαναγελάει με το πιο όμορφο χάχανο του κόσμου και μας το θυμίζει.

Τέλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου