Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Debtocracy No2




Έγραψε χτες ο Πάσχος Μανδραβέλης ένα από τα γνωστά φιλελεύθερα πονήματά του, αφιερωμένο στο θάψιμο του Debtocracy, εστιάζοντας κυρίως στη μονόπλευρη και εν πολλοίς υπεραπλουστευτική προσέγγιση, καθώς και στο στρατευμένο χαρακτήρα του ντοκυμαντέρ. Ως προς το πρώτο συμφωνώ, ως προς το δεύτερο όχι, θεωρώντας θεμιτή τη στράτευση δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, πνευματικών ανθρώπων και πάει λέγοντας. Ούτε βέβαια εξισώνω Χίτλερ και Στάλιν και αντίστοιχα Αϊζενστάιν και Ρίφτεσνταλ, όπως ο Μανδραβέλης. Σημασία έχει για ποιον λόγο στρατεύεσαι και κυρίως το πώς. Είναι η στράτευσή σου προϊόν της επιθυμίας σου να αναδειχθείς ως προπαγανδιστής ή αποτελεί απόρροια της προσωπικής σου αντίληψης για το σωστό και το λάθος; Τέλος πάντων, δεν είναι η αποσαφήνιση της έννοιας της στράτευσης το κίνητρό μου για το παρόν. Άλλο με τσίτωσε.
Ο Μανδραβέλης επιτίθεται στο Debtocracy από τη γνωστή και εξοργιστική, για μένα, φιλελεύθερη σκοπιά του. Τι να κάνουμε; Ο καθένας με τα κολλήματά του. Αντί όμως ο συνήγορος του γουάου ντοκυμαντέρ, Πιτσιρίκος, να βάλει εναντίον της κριτικής αυτής, η οποία σημειωτέον εστιάζει περισσότερο σε γεγονότα και όχι σε προσωπκές απόψεις, ξεπετάει την απάντηση στα επιχειρήματα και τα τεκμήρια του Πάσχου με μία παραπομπή σε λινκ (όπου προφανώς έχουν απαντηθεί εκ των προτέρων - σαν να λέμε λινκ διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν) και επιτίθεται ευθέως κατά των ύποπτων κινήτρων και της προσωπικότητας του αρθρογράφου της Καθημερινής. Για να μην πολυλογώ, αν δείτε εδώ, θα καταλάβετε ότι ο Νίκος Φώσκολος των blogs έμμεσα και άμεσα κατηγορεί τον Μανδραβέλη ως λακέ των αφεντικών, που γράφει με βάση τα συμφέροντα του Αλαφούζου, προφανώς, και σαν κερασάκι αναφέρεται στην αδιαφορία του μπροστά σε καραμπινάτη διαστρέβλωση της αλήθειας από την Καθημερινή, η οποία αποκαλύφθηκε από τεχνικό λάθος.
Κατ'αρχάς,  ο Μανδραβέλης δουλεύει για τ' "αφεντικά", εκφράζοντας πολλές φορές απόψεις που ταυτίζονται με τους "καπιταλιστές", χωρίς αυτό να αντιφάσκει με τα πιστεύω του. Φιλελεύθερος είναι ο άνθρωπος. Ο Πιτσιρίκος είναι ένα θέμα πώς πέρασε έστω και για λίγο από το συγκρότημα Αλαφούζου, αφού έχεi την άποψη που έχει για τον ειδεχθή καπιταλισμό. Μάλον ήθελε να τον γνωρίσει από μέσα και να δοκιμαστεί όπως ο Jesus στην έρημο. Jesus Christ!
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι, ενώ δούλευε σε Αλαφούζο και Τσαγκαρουσιάνο, είχε προαναγγείλει αποχώρηση από τα blog, για να αφοσιωθεί στην όποια καριέρα του (;). 
Όσο για τη σιωπή του Μανδραβέλη στο περιστατικό της κατά λάθος αποκάλυψης της διαπλεκόμενης δημοσιογραφίας, γιατί δεν απευθύνει αντίστοιχο ερώτημα και στον λάτρη της αλήθειας Χατζηστεφάνου; Από τον ίδιο εργοδότη δεν πληρώνονταν. Πώς ανεχόταν ο Άρης να παίρνει τα βρόμικα λεφτά πριν απολυθεί; Στο φινάλε, όσοι δεν είμαστε στον κόσμο μας, ξέρουμε ότι σε κάθε επαγελματικό χώρο αναγκάζεσαι να κάνεις μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Είναι αυτό κριτήριο, για να αποτιμούμε την ειλικρίνεια και την ηθική ακεραιότητα ανθρώπων σαν τον Μανδραβέλη, που μπορώ να τον χαρακτηρίσω ιδεολογικά απαράδεκτο, αλλά μου δίνει την εντύπωση ενός ακέραιου και τελικά σεμνού ανθρώπου. Σεμνού ανθρώπου. Ακούς Πιτσιρίκε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου