ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΟΥΝΤΑΙ

Μπαράζ αποκαλύψεων για το πόσο παράνομα και προκλητικά τα έπιαναν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, μετά από τον καταιγισμό αποκαλύψεων για τα απίστευτα επιδόματα στις ΔΕΚΟ, του οποίου προηγήθηκαν οι γνωστές δηλώσεις περί κοπριτών - δημοσίων υπαλλήλων, αφού βέβαια είχαμε μάθει για τις χρυσές αμοιβές και τα προνόμια των υπαλλήλων - κολαούζων της Βουλής.

Άφθονα πυρομαχικά λοιπόν για το βαρύ πυροβολικό του βλαχοφιλελευθερισμού. Κατά ριπάς βολές κατά του σπάταλου κράτους και υπέρ της ιδιωτικοποίησης ακόμη και του αέρα που αναπνέουμε, για να μη μολύνεται άλλο από τα χνώτα των λαμόγιων του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού.

Είναι τόσο κακοστημένο το σκηνικό της σχετικής καμπάνιας, που θα ήταν ανάξιο σχολιασμού, αν δε μας αφορούσε τόσο άμεσα και οδυνηρά. Όσοι χτυπιούνται για τους "απατεώνες" και τους απατεώνες του δημοσίου και των δεινών, ευρύτερα, που σωρεύει ο "κρατισμός" παραβλέπουν ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε βέβαια ορθόδοξα και ορθολογικά δομημένος καπιταλισμός ούτε όμως και κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία σοβιετικού τύπου. Καραγκιόζ μπερντέ και στην οικονομία, οπότε κάθε μοντέλο ανάλυσης που υπακούει στα πρότυπα της "φιλελεύθερης" ή "σοσιαλιστικής" προσέγγισης οικονομικών ζητημάτων μόνο ως άσκηση επί χάρτου χωρίς ρεαλιστική ανταπόκριση μπορεί να εκληφθεί.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Υπάρχει εν εξελίξει σχέδιο υφαρπαγής, μην πω και αρπαγής στην ψύχρα, και των σώβρακων των εργαζόμενων. Κάθε φωνή για συλλογικές συμβάσεις, εργασιακά δικαιώματα, μισθολογική προστασία, συλλογικές διεκδικήσεις ενοχοποιείται ως ταυτιζόμενη με τους ρεμπεσκέδες που έκαναν ταξίδια αναψυχής με τα "λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου". Τέτοιο ενδιαφέρον για τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου είναι πραγματικά συγκινητικό, αλλά και ύποπτο, αν σκεφτούμε ότι όσοι το εκφράζουν δε δείχνουν ανάλογο ενδιαφέρον για τη σύλληψη της μυθώδους φορολογητέας ύλης που και σήμερα ακόμα αναπαύεται στο Ντελαγουέαρ και σε λοιπούς φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο.

Εννοείται βέβαια, ότι θεωρώ μεγάλη ξεφτίλα τόσο τις προνομιακές αμοιβές των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ όσο και τη λογική του βολέματος που ανέπτυξαν  κατά τον κομματικό (για πολλούς) διορισμό τους και στη συνέχεια κατά την παρουσία τους εκεί ως εργαζόμενοι. Τώρα βέβαια πληρώνουν τα επίχειρα, καθώς ο κόσμος τους μουτζώνει. Ο ίδιος κόσμος όμως, πρέπει να θυμάται ότι δεν είναι αυτοί η βασική αιτία της δικής του αβεβαιότητας για το μέλλον. Όταν δε θα μπορεί να πληρώσει το ρεύμα, η ιστορία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, θα μοιάζει σαν παραμύθι, εξαιρετικά βαρετό μάλιστα.