Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑ

Φωτο από το www.newsit.gr

Δεν είναι στις προθέσεις μου να υπερασπιστώ την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, όμως διάφορα συμβάντα εδώ και καιρό με οδηγούν σε κάποιες συγκρίσεις.
Όταν είχε σκάσει η υπόθεση Τσέρνομπιλ, μία βασική παράμετρός της είχε να κάνει με την απόκρυψη πληροφοριών από τους Σοβιετικούς, τη μυστικοπάθεια του ολοκληρωτικού καθεστώτος, όπως έλεγαν τα δυτικά ΜΜΕ κ.λπ. Σήμερα στην Ιαπωνία γίνονται τα ίδια και πιθανώς χειρότερα. Ολοκληρωτικό καθεστώς έχουμε στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου; Όχι, αλλά έχουμε ολοκληρωτική λογική της διαφύλαξης του κέρδους, της βιωσιμότητας της επιχείρησης και λοιπά ωραία καπιταλιστικά και φιλελεύθερα. 
Για δεκαετίες επίσης μας είχαν αλαλιάσει με τους κακόμοιρους, καταπιεσμένους σοβιετικούς πολίτες, που άγονταν και φέρονταν από το κλειστό σύστημα εξουσίας του ΚΚΣΕ. Στη σύγχρονη Δύση τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Οι επιλογές των ελεύθερων πολιτών βασίζονται στην παιδεία, τις αξίες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας και όχι βέβαια στη δυνατότητα να καταναλώνουν αφειδώς τα πάντα, να πατάνε επί πτωμάτων αν χρειαστεί και να αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη ζωή σαν παράπλευρη απώλεια, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κάτι μαυροκέφαλους στην Ασία ή την Αφρική.
Είπα παιδεία και θυμήθηκα ότι σε κουβέντες που είχα κατά καιρούς με μετανάστες πρώην σοσιαλιστικών χωρών, αλλά και με γνωστούς μου που συναναστρέφονται με Ρώσους, Ουκρανούς, Τσέχους κ.λπ., ένα πράγμα με εντυπωσίασε. Το βάθος της παιδείας τους, η συγκρότηση της προσωπικότητάς τους. Στη σημερινή Ελλάδα το εκπαιδευτικό σύστημα αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά παράγει, το ξέρω από πρώτο χέρι...

Δε θέλω βέβαια να υποστηρίξω ότι σε μία δυτική χώρα ο πολίτης υπόκειται σε αντίστοιχους μηχανισμούς απροκάλυπτου καταναγκασμού ενός κράτους αστυνομικού, κατά βάση, χαρακτήρα, όπως του σοβιετικού. Ούτε μπορώ να αμφισβητήσω ότι η ελευθερία του λόγου και της πληροφόρησης ήταν όνειρο θερινής νυκτός στον "υπαρκτό σοσιαλισμό". Παρ' όλα αυτά, αν ένας αμυνόμενος και περιχαρακωμένος σοσιαλισμός, κλείστηκε στα εξουσιαστικά, γραφειοκρατικά του σχήματα, μήπως ο κόσμος μας, ο τόσο βέβαιος για τις αξίες του, γίνεται όλο και πιο απροκάλυπτα "σοβιετικός"; Ας το θέσω ως εξής. Τι σημασία έχει αν όλοι είμαστε ελεύθεροι να ακούμε και να βλέπουμε τα πάντα, όταν είναι δεδομένο ότι θα αναζητήσουμε μόνο αυτόν που επιβεβαιώνει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο; Πόσο φοβισμένοι, πόσο άδειοι;



1 σχόλιο:

  1. Τα ποικίλα - κατ'όνομα - διαφορετικά μοντέλα, αποσκοπούν στην - όπως τουλάχιστον διατυμπανίζουν - καλή, ή καλύτερη διαβίωση και ευημερία των πολιτών. Πίσω από τις μάσκες, όλοι οι μασκαράδες ίδιοι είναι...
    Πάντως θα ήθελα να ενισχύσω τα περί παιδείας και εκπαιδευτικού συστήματος Μανώλη, με ένα παράδειγμα από ομογενείς, όπου η μητέρα μιας μαθήτριάς μου (σε ιδιαίτερο μάθημα, ενώ ευαγγελίζονται δωρεάν παιδεία...) ήταν καθηγήτρια ρωσικής φιλολογίας στην πρώην Σοβιετική Ένωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή