ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ ΜΑΣ

Το παραμύθι με τους αγανακτισμένους πολίτες που βρίζουν και γιαουρτώνουν τους πολιτικούς έχει εκφύγει του γραφικού και προσλαμβάνει ξεκάθαρη φασιστική χροιά. Είναι τόσο κραυγαλέα ανεγκέφαλο και α-πολιτικό όλο αυτό το σκηνικό, που με βάζει σε υποψίες μήπως το στήνουν οι ίδιοι οι πολιτικοί, μπας και ανακτήσουν το χαμένο πολιτικό και ηθικό τους ανάστημα. Όταν βλέπεις τις φάτσες που συνεγείρουν τέτοιες διαμαρτυρίες και κυρίως τις σκατόφατσες που πρωταγωνιστούν σε αυτές, εύλογα βλέπεις τον Σημίτη και τον Πάγκαλο ως σοβαρούς και νουνεχείς ανθρώπους, ενώ ο Χατζηδάκης αποκτά το φωτοστέφανο του μάρτυρα.

Τι είναι αυτό που διαχωρίζει μια αριστερή, λαϊκή διαμαρτυρία από μία οχλοκρατική, φασιστική ή φασίζουσα εκδήλωση στα όρια του λιντσαρίσματος;

Πρώτα απ' όλα ο φασίστας δεν επιτίθεται στο σύστημα που παράγει τα σκάνδαλα, τη φτώχεια (επερχόμενη ακόμη, βεβαίως, για τη χώρα μας), τη διαφθορά, την ανεργία και  τα τρία κακά της μοίρας μας. Φταίει ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο κάθε πολιτικός που είναι κλέφτης, απατεώνας και πάει λέγοντας. Να επισημάνω εδώ ότι πολλοί απ' αυτούς που έχουν τέτοιες απόψεις πετάνε κι ένα "Πού 'σαι ρε Παπαδόπουλε". Ακόμη και όταν επιτίθεται σε συλλογικότητες ή δομές, αυτές ταυτίζονται με τις τράπεζες (που ελέγχουν οι Εβραίοι), τις ΗΠΑ (που ελέγχουν οι Εβραίοι), τα ΜΜΕ (που ελέγχουν οι Εβραίοι), ποτέ όμως εναντίον της μαλακίας του (που δεν ελέγχεται με τίποτα).

Μία αριστερή διαμαρτυρία εξάλλου, έχει το χαρακτηριστικό της τήρησης μίας στοιχειώδους ευπρέπειας, μίας στοιχειωδώς αποδεκτής αισθητικής στο φινάλε. Δεν είμαι εναντίον της σκωπτικής σάτιρας και των προσωπικών, πολιτικών πάντα, επιθέσεων σε πολιτικά πρόσωπα ούτε εναντίον ακόμη και θορυβωδών εκδηλώσεων αποδοκιμασίας. Όταν όμως βλέπω γιαούρτια, μούτζες, απόπειρες λιντσαρίσματος, ισοπεδωτικά συνθήματα τύπου "κλέφτες", δεν μπορώ παρά να πω ότι το πράγμα βρΟμάει εμετικό, γνήσιο βλαχοφασισμό. Όταν κάποιοι είναι έτοιμοι να χειροδικήσουν, πολλοί αυτοί, εναντίον μεμονωμένων ανθρώπων, μόνο φασίστες μπορώ να τους χαρακτηρίσω. Ως παράδειγμα αποδεκτού, για τα μέτρα μου, αναφέρω το πρόσφατο πέσιμο στον Πάγκαλο από φοιτητές στο Παρίσι. Του είπαν για γιαούρτια, αλλά δεν του τα'ριξαν. Όσα είπαν είχαν πολιτικό περιεχόμενο, όχι ηθικοπλαστικό του κερατά.

Τι ρόλο παίζει όμως ευρύτερα ο κόσμος της αριστεράς σε όλα αυτά; Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις κολλάει σε τέτοιες καταστάσεις και κινδυνεύει να γίνει η ουρά του κάθε βαρεμένου μπλόγκερ ή  του κάθε βαρεμένου αναγνώστη του έπους των Ελ. 

Σύντροφε, προσοχή! Αν δεν μπορείς να κάνεις την επανάσταση, τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις.