Αυτές τις ώρες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στους δρόμους των αιγυπτιακών πόλεων, διακινδυνεύοντας ή χάνοντας τη ζωή τους. Στην Αίγυπτο, στην Τυνησία, στην Υεμένη, στο Ιράκ, στη Γουατεμάλα, στην Ακτή Ελεφαντοστού, στην Ινδονησία, στην Κένυα οι οργισμένοι διαδηλωτές ξεχύνονται στους δρόμους, καύσιμη ύλη, τις περισσότερες φορές, θυσία στην τελετή ενθρόνισης του νέου σωτήρα που έρχεται διασχίζοντας ένα ποτάμι αίματος. Τι λέει γι´ αυτό η Όλγα και ο Γιάννης;
Μετέθεσαν την εξέγερση μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, Πατησίων και Ηπείρου. Τέτοια αχαλίνωτη επίδειξη μαλακίας είναι πρωτοφανής, ακόμη και για την πολυθρύλητη ελληνική τηλεόραση.
Γιατί όμως ρίχνουμε το βάρος της ευθύνης αποκλειστικά στους ανάλγητους καναλάρχες και στα ενεργούμενά τους; Ας είμαστε ειλικρινείς. Αν υπήρχε ένας νεκρός διαδηλωτής στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη θα είχαμε συνεχείς ανταποκρίσεις, γιατί ο Έλληνας τηλεθεατής εκτιμά ιδιαίτερα τη ζωή ενός δυτικοευρωπαίου. Ο βίαιος θάνατος μερικών δεκάδων ανθρώπων στη Βόρεια Αφρική τις τελευταίες μέρες έχει περάσει στη γαλαρία των τηλεοπτικών δελτίων. Ποιοι είναι αυτοί που σκοτώνονται; Μαυριδεροι, φτωχοί, μουσουλμάνοι, πολλοί. Περίπου εξωγήινοι κατώτερης ράτσας για τον μέσο Έλληνα. Συνηθισμένο το φαινόμενο των μαζικών θανάτων σ' αυτές τις χώρες σου λέει και καθαρίζει.
Η απαξίωση βέβαια της ζωής στον Τρίτο Κόσμο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό προνόμιο. Ας μην ξεχνάμε ότι η αμερικάνικη κοινή γνώμη θα εξεγειρόταν, αν έκλεινε ένα νοσοκομείο σκύλων, αντιμετωπίζει όμως με συγκατάβαση την είδηση των παράπλευρων απωλειών στα χωριά του Αφγανιστάν.
Οι πο ρεαλιστές, οι κυνικοί, το λένε απροκάλυπτα. Το επίπεδο ζωής σ' αυτές τις χώρες κάνει τον θάνατο, ακόμη και τον βίαιο, σύνηθες φαινόμενο. Η δημοσιογραφία κυνηγάει την σπανιότητα - εκεί κάτω, σου λέει, τα ξεντεριάσματα είναι ρουτίνα.
Αυτή ή θέση θα είχε κάποια λογική βάση πριν από 50 ή εκατό χρόνια. Τι γίνεται όμως σήμερα, όταν ο παγκόσμιος πλούτος έχει πολλαπλασιαστεί και θα έπρεπε να καλύπτει άνετα τις βιοποριστικές ανάγκες του Τρίτου Κόσμου; Γιατί δεν σπάνε τα δεσμά, οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά, κοινωνικά που καθηλώνουν αυτούς τους "περίπου" συνανθρώπους μας; Ο Jackson Browne δίνει μια ερμηνεία.
LIVES IN THE BALANCEI've been waiting for something to happen
For a week or a month or a year
With the blood in the ink of the headlines
And the sound of the crowd in my ear
You might ask what it takes to remember
When you know that you've seen it before
Where a government lies to a people
And a country is drifting to war
And there's a shadow on the faces
Of the men who send the guns
To the wars that are fought in places
Where their business interest runs
On the radio talk shows and the T.V.
You hear one thing again and again
How the U.S.A. stands for freedom
And we come to the aid of a friend
But who are the ones that we call our friends--
These governments killing their own?
Or the people who finally can't take any more
And they pick up a gun or a brick or a stone
There are lives in the balance
There are people under fire
There are children at the cannons
And there is blood on the wire
There's a shadow on the faces
Of the men who fan the flames
Of the wars that are fought in places
Where we can't even say the names
They sell us the President the same way
They sell us our clothes and our cars
They sell us every thing from youth to religion
The same time they sell us our wars
I want to know who the men in the shadows are
I want to hear somebody asking them why
They can be counted on to tell us who our enemies are
But they're never the ones to fight or to die
And there are lives in the balance
There are people under fire
There are children at the cannons
And there is blood on the wire
