ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ

Πολλοί είναι αυτοί που διαπιστώνουν ενίσχυση του δυναμισμού της πολιτικής, κατάδειξη της ανανεωτικής δύναμης της δημοκρατίας, αξιοκρατία να φαν' κι οι κότες, επιδοκιμάζοντας το χαμηλό μέσο όρο ηλικίας των σύγχρονων πολιτικών ηγετών. Τι να πρωτοθυμηθώ; Μπλερ, Κάμερον, Θαπατέρο, ο νέος ηγέτης των Εργατικών (δεν θυμάμαι τ'όνομά του), Σαρκοζί (αυτός είναι καραμεσήλιξ και βάλε, έχει όμως μόνιμη σχέση με νεανική χαζοχαρουμενιά), Ομπάμα, όλοι σχεδόν οι ηγέτες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ και πολλοί άλλοι είναι η ζωντανή απόδειξη ότι στον ευνομούμενο, δημοκρατικό νέο κόσμο μας οι νέοι παίρνουν το μέλλον στα χέρια τους. Ακόμη και στη γεροντοκρατούμενη Ελλάδα είδαμε μέσα σε λίγα χρόνια δύο πρωθυπουργούς μεταξύ 40 και 50 (και κάτι), πράγμα πρωτοφανές, αν σκεφτούμε ότι στη χώρα - παιδική χαρά που ζούμε ακόμη και οι ποδοσφαιριστές θεωρούνται ώριμοι κοντά στα 30. Ειδικά στην περίπτωση του Ομπάμα μάλιστα επισημαίνεται και η φυλετική καταγωγή, ούτως ώστε να καταλήξουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τα στεγανά της ηλικίας, του φύλου και της φυλής δεν παίζουν πλέον κανένα ρόλο στις σύγχρονες δημοκρατίες.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ποια είναι η ηλικία των επικεφαλής του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Η.Π.Α., του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και όλων αυτών των οργανισμών, που δικαίως ο Τσόμσκι θεωρεί ότι συγκροτούν μία οιονεί παγκόσμια κυβέρνηση; Όλοι σχεδόν είναι πάνω από 60, ενώ αποπνέουν την ανατριχιαστική σοβαρότητα της πραγματικής εξουσίας. Μήπως πολύ απλά η κυριαρχία νέων, άπειρων και "ταπεινής" καταγωγής πολιτικών υποδηλώνει εν τέλει τον υποβιβασμό της ίδιας της πολιτικής στη Β' Εθνική; Μήπως η πολιτική έχασε πλέον και τα όποια ερείσματα είχε στο μηχανισμό λήψης ουσιαστικών αποφάσεων και λειτουργεί αποκλειστικά ως ριάλιτυ με νέους κι ελαφριούς ή απλά ελαφριούς (βλ. Μπερλουσκόνι);

Αν πάντως αυτή η υπόθεση εργασίας ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, θέλω την Κάρλα άμεσα στη γαλλική προεδρία και εκτενή κάλυψη των καλοκαιρινών διακοπών της σε εξωτικές παραλίες. Όλοι θα είμαστε (ακόμη) πιο ευτυχισμένοι, άσε που οι Γάλλοι πολίτες θα σταματήσουν να πληρώνουν την επεξεργασία των φωτογραφιών του προέδρου τους όταν φοράει μαγιό και τα σωσίβια περισσεύουν.Vive la France, vive les jeunes!