Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

ΟΙ ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ


"Μην αγοράζετε τις εφημερίδες τους". "Κλείστε τα κανάλια τους". "Δώστε ένα μάθημα στους νταβατζήδες των Μ.Μ.Ε". Αυτά υπό μορφή κραυγών. Από κοντά και το υπονοούμενο: "Στηρίξτε τα μπλογκ, την ελεύθερη φωνή των πολιτών".
Αν όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι πρότυπο λαϊκιστικής, χοντροκομμένης χειραγώγησης, τότε ο λαϊκισμός δεν υπάρχει. Το κάλεσμα σε μποϊκοτάζ κάποιων Μ.Μ.Ε. ή συγκεκριμένων δημοσιογράφων βρωμάει αλαζονεία στην καλύτερη και ύποπτα κίνητρα στη χειρότερη των περιπτώσεων.
Κι εγώ θέλω να κράζω και να παίρνω στο ψιλό τους παραφουσκωμένους τηλεαστέρες και opinion makers της συμφοράς, όμως ποτέ δεν θα έλεγα μην τον κοιτάς, μην τον ακούς. Δεν είναι καλύτερο το "Άκου τι λέει ο καραγκιόζης"; Εκτός κι αν κάποιοι θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων.

ΥΓ. http://stavros-marinis.blogspot.com/2010/10/lady-g-shopping-therapy.html

2 σχόλια:

  1. Ιστορικά αποδεικνύεται αυτό ...
    Επίσης ξενίζουν και με νευριαζουν οι προσταγές και το επιβλητικό ύφος . το συμπέρασμα που βγάζετε είναι το σωστό . Και Τα μπλογκ κρίνονται αναξιόπιστα σαν βασική η μοναδική πηγή πληροφόρησης συμπληρώνω.
    Η εξαγωγή του συμπεράσματος σας περί υποπτων κινήτρων ειναι (συμπερασματικός) μονόδρομος αφού μετά από τόσα που έχουν γίνει και τόσα που έχουμε υποπτευθεί .... δεν τσιμπαμε .... νομίζω ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή η μπαλκονάτη αντίληψη ορισμένων (είτε από τις στήλες των εφημερίδων, είτε μέσω παραθύρων - όχι του Μπιλ, τα άλλα στην τηλεόραση, είτε εσχάτως μέσω του Διαδικτύου) είναι και εκνευριστική και επικίνδυνη! Νομίζω πως σε ένα βαθμό έχει να κάνει και με το ότι όλοι μας - σε κάποια φάση της ζωής μας - υπήρξαμε πρόεδροι. Μερικές φορές μου δίνω την εντύπωση πώς το βγάζω και εγώ αυτό το γ#$%^$ ύφος όταν μιλάω στους μαθητές μου.
    Τέλος πάντων, εννοείται πώς η μη κατευθυνόμενη, ελεύθερη πολυφωνία είναι το ζητούμενο, καθώς και έντονη κριτική σε ό,τι ακούμε από όποιον και αν προέρχεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή