Σάββατο 17 Απριλίου 2010

ΤΕΛΟΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ


Στη δίνη της επικοινωνιακής καταιγίδας περί τα οικονομικά, τείνουμε, για άλλη μια φορά, να χάσουμε το δάσος παρατηρώντας το δέντρο. Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε μπορώ να το παίξω ειδήμων, παπαγαλίζοντας τι λέει ο Economist ή όσοι τον παπαγαλίζουν στα παράθυρα των δελτίων. Ως εκ τούτου δηλώνω αναρμόδιος να καταδείξω τις ουσιαστικές αιτίες της παρούσας κατάστασης, παρά το ότι υποψιάζομαι ότι, ούτως ή άλλως, δεν υφίστανται σταθερές νομοτελειακές σχέσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, στο βαθμό που η πολυπαραμετρική του δομή καθιστά περίπου αδύνατη την αιτιολόγηση των φαινομένων κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τη σοβαρή οικονομική ανάλυση και ας σταθούμε σε κάποιες προσωπικές εμμονές. Θεωρώ μύθευμα την ερμηνεία της κρίσης ως αποτέλεσμα των στρεβλώσεων του ελληνικού καπιταλισμού (κρατικισμός, αντιπαραγωγικές δομές κ.ο.κ.). Αντίθετα, θεωρώ ότι η κρίση αυτή εκδηλώνεται σε έναν από τους πιο αδύναμους κρίκους ενός σαθρού και αδιέξοδου συστήματος, το οποίο οι φωστήρες των think tanks είχαν αναγορεύσει από τη δεκαετία του '70 ήδη ως τη μόνη δυνατή επιλογή για το μέλλον της ανθρωπότητας. Εδώ και δύο χρόνια περίπου ζούμε στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και παρά τις εναγώνιες ανακοινώσεις στατιστικών στοιχείων που δηλώνουν την απαρχή της ανάκαμψης, η κινδυνολογία δεν λέει να κοπάσει. Είμαι πεπεισμένος ότι τα καλύτερα έρχονται και θα κάνουν την ελληνική περίπτωση να μοιάζει με παιδική χαρά.
Αρκετά όμως με τα μαρξοειδή παιδιαρίσματα, που θα έλεγε και ο χιουμορίστας Πρετεντέρης, και ας πάμε σε κάποια τεκμήρια της ελληνικής ερμηνευτικής αβελτερίας (άλλη αγαπημένη έκφραση των σοβαρών δημοσιογράφων). Καταρχάς, εχουμε χάσει τον μπούσουλα. Μια κουνάμε το κεφάλι με κατανόηση (αναλύσεις γαλλικών εφημερίδων), μια αυτομαστιγωνόμαστε (Bloomberg), μια βρίσκουμε την άκρη του νήματος σε αναλύσεις βαρεμένων αντισυμβατικών δημοσιογράφων, που κατακεραυνώνουν το παγκόσμιο πιστωτικό - κερδοσκοπικό σύστημα (Max Keiser). Με άλλα λόγια ο ελληνικός επαρχιωτισμός σε όλο του το μεγαλείο. Τι να περιμένει βέβαια κανείς, όταν καλός συντάκτης εξωτερικών ειδήσεων εν Ελλάδι σημαίνει (στην καλύτερη περίπτωση) ένα τυπάκι με καλή γνώση ξένων γλωσσών, για να μεταφράζει από πρώτο χέρι (μπουχαχα!) τα ρεπορτάζ των ξένων μέσων;
Όσο αφορά στη διαχείριση της κρίσης από το πολιτικό προσωπικό τι να πρωτοθαυμάσω; Ευτραφείς υπουργούς που δεν βλέπουν το λόγο να μην εφαρμοστεί η "συνταγματικά προβλεπόμενη" κατάργηση θέσεων στο δημόσιο; Λιγότερο ογκώδεις (πλην όμως περισσότερο μυώδεις) επικεφαλής (απο)κομμάτων εν Βουλή διατριβόντων, να προσφέρουν (υπεύθυνα) χείρα βοήθείας; Διαχρονικούς υποστηρικτές της Υπέρβασης (γενικώς) να υμνούν εμμέσως τη διακυβέρνηση Καραμανλή, καθώς "μέχρι τον Οκτώβριο τα spreads ήταν χαμηλά"; Είναι δυνατόν να ανεχόμαστε τέτοια καραγκιοζιλίκια από τους κατεξοχήν υπεύθυνους για όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια; Πάντα θεωρούσα αξιοθαύμαστη την ανοχή (μέχρι αναισθησίας) του "περήφανου λαού μας" στα όσα φοβερά και τρομερά συνέβησαν κατά τον τελευταίο αιώνα. Αν όμως συνεχίσει να ανέχεται έναν θίασο αποτυχημένων καπεταναίων, που τον μαλώνουν επειδή δεν κάθεται σωστά στις σωσίβιες λέμβους μετά το ναυάγιο, πραγματικά θα εκπλαγώ.

4 σχόλια:

  1. Οπως λέει και δημοφιλές (για εμένα τουλάχιστον άσμα), "it's not the tree that forsakes the flower, but the flower that forsakes the tree". Tα γραφόμενα του προλαλίσαντος είναι αρκετά σαφή. Το ίδιο και το ποιός πρέπει να δώσει τον πούλο σε ποιόν πιστεύω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θείε πιστευώ οτι το κειμενό σου είναι αρκετά καλό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να διαπιστώσεις ότι στην Ελλάδα πάνε στραβά τα πράγματα εδώ και πολύ καιρό και ήταν θέμα χρόνου να σκάσει η φούσκα.

    Πρώτα απ’ όλα το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Οι πολιτικοί που ανέβηκαν στην εξουσία πρόδωσαν στην πλειοψηφία τους τον λαό που τους ψήφισε και ενδιαφέρθηκαν πιο πολύ για το δικό τους συμφέρον παρά για το καλό της πατρίδας. Τα πολλά σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για την ανωτέρω διαπίστωση.

    Και όσο το έγκλημα μένει ατιμώρητο με την βοήθεια των άλλων θεσμικών οργάνων του κράτους συνεχίζεται από τους επόμενους που έρχονται στην εξουσία.

    Πιο κάτω στον κρατικό μηχανισμό η διαφθορά σε όλους τους τομείς οικονομικής η γραφειοκρατικής δραστηριότητας (προμήθειες, δημόσια έργα, εφορίες, πολεοδομίες κλπ) είναι τόσο εκτεταμένη ώστε αφενός ζημιώνεται το κράτος και αφετέρου κυκλοφορεί πολύ μαύρο χρήμα.

    Αν στα ανωτέρω προσθέσεις και την καταναλωτική μανία που έπιασε πολλούς συμπατριώτες μας τα τελευταία χρόνια, που ανακάλυψαν ότι μπορούν να ζούνε με δανεικά αγοράζοντας μεγάλα σπίτια και αυτοκίνητα θα συμπληρώσεις την εικόνα της καταστροφής που ξέσπασε τώρα.

    Φυσικά στα ανωτέρω θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και την συγκυρία της διεθνούς κρίσης αλλά αυτό χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι από τους πολιτικούς μας για τα χάλια της οικονομίας μας που οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι.

    Ο ΠΑΠΠΟΥΣ Ο ΤΟΥΡΜΠΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Τούρμπο, συμφωνώ με τα λεγόμενά σου και υπερθεματίζω. Ακούω κάποιους να λένε ότι η κατάσταση απαιτεί κάποιοι να πάνε φυλακή για να ανακτήσει το σύστημα την αξιοπιστία του. Σωστά, όλοι οι υπόλοιποι όμως πρέπει να πάνε σπίτι τους (για να μην πω τίποτα βαρύτερο)και όχι να περιφέρονται με ύφος τιμητών. Μέχρι και τον γνωστό αρχισυνδικαλιστή και νυν βουλευτή βλέπω στα κανάλια να μωρολογεί για την οικονομική κρίση. Εντάξει, δεν έχω αυταπάτες για το ποιόν της αστικής δημοκρατίας, αλλά ας τηρηθούν τουλάχιστον κάποια προσχήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή